سالها پیش اچ.جی. ولز با نگارش داستانی علمی تخیلی به نام ماشین زمان، داستان علاقه انسان به سفر در طول زمان را به اوج رساند و جلوه جذاب و بی نظیری از اشتیاق انسان مدرن به اطلاع مستقیم از احوال و شیوه زندگی گذشتگان را متجلی کرد.
آنچه ما را به جنبش و تکاپویی برای شناخت و دیدن گذشته، آن گونه که هست و نه آن طور که راویان روایت کرده اند، واداشته است شاید علاقه ما به درک جایگاه کنونی خود باشد و امکان مقایسه آن با گذشته را به دست آورد و از سوی دیگر بفهمد که گذشتگان ما چگونه به جهان اطراف خود می نگریستند؟
واقعا آنها زمانی که به دنیا می نگریستند چه ذهنیتی برایشان به وجود می آمده، شاید هیچ گاه نتوانیم به این پرسش پاسخ دهیم، اما شاید بتوانیم پاسخ این پرسش را برای آیندگان باقی بگذاریم.
KEO ماهواره ای است که ایده آن از سوی ژان مارک فیلیپ، هنرمند و دانشمند فرانسوی ارائه شده است. مدیر این طرح که از سوی یونسکو به عنوان طرح منتخب قرن 21 معرفی شده است شاید بهتر از هر کسی بتواند هدفش را توضیح دهد. در واقع 2هدف اصلی از این طرح دنبال می شد.
نخست آن که فرصتی به دست می آید تا هویت خود را به نسلهای آینده بشناسانیم و خاطره واضحی از خود را برای آنان به ارمغان بگذاریم.
در واقع به کمک این طرح بسته ای باستان شناسی از اندیشه و فرهنگ انسان امروز در اختیار انسان 50هزار سال بعد قرار خواهد گرفت. بر مبنای این طرح KEO همراه خودپیماهای انسان امروز را به آینده می برد تا در زمانی که هیچ دیدگاهی از آن نداریم نقش ماشین زمانی را بازی کند که آیندگان ما را اگر وجود داشته باشند با واقعیت های امروز ما آشنا کنند.
اما این طرح وجه و جنبه دیگری هم دارد و آن اثری است که بر زمان حال باقی خواهد گذاشت. با کمک این طرح مردم جهان می توانند بدانند که هم عصران آنها چگونه می اندیشند و چه رویاهایی را در سر دارند و چگونه به جهان اطراف می نگرند.
این بهانه فرصتی به دست می دهد تا مفهومی چون گفتگوی تمدنها به شکل مشخص تری در عمل پیاده شود. این هنرمند فرانسوی پیش از آن که به فکر استفاده از فضا برای انتقال این بسته از اطلاعات بشری باشد به فکر راههای دیگر حفاظت از این پیامها افتاده بود: دفن آنها در منطقه ای بی طرف با ساختن بنایی که بتوان آن را در آنجا به امانت گذاشت، اما هر کدام از این راهها که انتخاب می شد می توانست به جای کمک به هدف اصلی طرح که ایجاد نگاه یکپارچه به انسان بود تفاوت ها را تشدید می کند. به همین دلیل قرار شد پیامها به جایی فرستاده شود که در مالکیت هیچ کس جز سیاره ما نباشد. به همین دلیل مداری طراحی شد تا ماهواره(KEO(www.keo.org در آن آرام گیرد و 50هزار سال بعد به زمین باز گردد.

KEOچه پیامی را با خود حمل خواهد کرد؟
طراحی KEOبه گونه ای انجام شده است که هر فرد زنده ساکن فعلی کره زمین بتواند حدود 4صفحه متن را به عنوان پیام همراه آن به فضا ارسال کند، یعنی گنجایش مورد نظر ما به ازای بیش از 6میلیارد نفر ساکن زمین و به ازای هر فرد 4صفحه پیام است.
هر شخصی آزاد است پیام خود را بدون دغدغه های ملی، مذهبی، سیاسی، جغرافیایی و... و خطاب به انسان 50هزار سال آینده ارسال کند. این پیامها بدون نام افراد منتشر خواهند شد تا هر فرد بتواند بدون هر گونه دغدغه ای پیام خود را خطاب به آینده ثبت کند.
در این طرح تنها سن، ملیت، زبان و جنسیت افراد ثبت خواهد شد و پس از ارسال به صورت اینترنتی (و البته بدون ذکر نام) باپستی منتشر خواهد شد تا همگان از آن اطلاع یابند.
اگرچه پیامها بخش اصلی ماموریت ماهواره را تشکیل می دهند، اما علاوه بر آن این ماهواره گوشه دیگری از نشانه های تمدن فعلی ما را نیز با خود به فضا خواهد برد تا در امن ترین مکان جهان به امانت بماند. اما جذاب ترین ایده درخصوص این طرح زمان بازگشت آن به زمین است.
این ماهواره در مداری قرار خواهد گرفت که براساس اصطکاک به لایه های فوقانی جو حدود 50هزار سال آینده به زمین باز خواهد گشت، اما چرا 50هزار سال ؟؟ ژان فیلیپ در این خصوص معتقد است : ما در فرهنگ های مختلف دیدگاه های گوناگونی درخصوص خود، پیدایش جهان و تحول انسان داریم، اما آنچه علم امروزه ما می گوید این است که انسان حدود 5میلیون سال پیش روی این کره حضور پیدا کرد و 5/2 میلیون سال پیش ابزار خود را ساخت، حدود 500هزار سال پیش نیز آتش را شناخت و از صد هزار سال پیش دفن مردگانش را آغاز کرد.
همین علم به ما می گوید انسان از 50هزار سال پیش توانسته است نمادهایش را بشناسد و ثبت کند و راه ترقی انسان مدرن را سرعت بخشید. امروز ما گونه کاملا ویژه ای هستیم، چراکه خلاقیت داریم و می توانیم از علم، شعر و ادبیات ثمری به وجود آوریم و همه اینها از 50هزار سال پیش آغاز شد. به همین دلیل ما 50هزار سال را انتخاب کردیم.
از نظر مراحل ساخت در بخشهای درونی طراحی شده اما لایه خارجی و شکل نهایی به دلیل آن که وابسته به پرتابی است که ماهواره آغاز خود را با آن انجام خواهد داد هنوز تکمیل نشده است.
تصور این است که کل مراحل باقیمانده تا پایان سال 2006به اتمام برسد که پرتاب سال 2007یا 2008صورت گیرد؛ اما در طراحی ماهواره سعی خواهیم کرد وزن کل مجموعه زیر 100 کیلوگرم باشد. اگرچه هیچ یک از ما نه تصوری از 50هزار سال دیگر داریم و نه می توانیم چنین چشم اندازی داشته باشیم، اما شاید بتوان اهمیت این طرح را در انتشار مجموعه این پیامها دانست.
این طرح فرصتی به وجود آورده است که شاید بتوانیم از آنچه در قلب انسان امروز می گذرد آگاه شویم و بدانیم به دور از تعارف ها انسان همعصر ما چگونه به جهانی می نگرد که در آن زندگی می کند. شاید شما هم بخواهید در ترسیم این چشم انداز آینده از حیات انسان بر سیاره خود مشارکت کنید.

منبع: / سایت خبری / جام جم آن لاین ۱۳۸۴/۱۱/۱۶صفحه اینترنتی مرتبطhttp://www.jamejamonline.ir/shownews2.asp?n=122138&t;=kno
نویسنده : پوریا ناظمی