جشنواره شعر فجر، پس از سه دوره برگزاری، سبب شد مسئولان ارشاد، فکری هم به حال ادبیات داستانی بکنند و احتمالا اگر وزارت ارشاد سال بعد، همین وزارت ارشاد امسال باشد، تالار وحدت هم‌چنان سر جایش باشد، فیروز زنوزی جلالی هم در قید حیات، جشنواره داستان فجر هم برگزار شود و دیگر بحمدالله همه هنرمندان، از کارگردان، موسیقیدان، نقاش، شاعر و نویسنده، تا بازیگر، طراح صحنه تئاتر، خطاط، مجسمه‌ساز، نگارگر، عکاس، رضا صادقی، محسن چاوشی، محسن نامجو، محسن یگانه و همه، سوتشان را بزنند و با سکه‌ها و لوح‌ها و سروها و سیمرغ‌ها به خانه بازگردند و هنر نزد ایرانیان بماند و بس، پس نتیجه می‌گیریم:
1. فیروز زنوزی جلالی می‌تواند از حالا برای 50 سکه دیگر هم برنامه‌ریزی کند. به هر حال داستان‌نویس چاله چوله زیاد دارد و هرقدر هم که جایزه بگیرد، داوری کند و هزار صفحه هزار صفحه بنویسد (اگر نمی‌دانید بدانید که حق‌التالیف را بر اساس قیمت پشت جلد کتاب می‌دهند و قیمت پشت جلد هم رابطه مستقیم دارد با قطر کتاب. پس هر چه کتاب کلفت‌‌تر باشد، پول بیش‌تر نصیب نویسنده می‌شود)، باز هم اجاره خانه‌ای، قسطی، جهیزیه‌ای، مهریه‌ای، چیزی می‌ماند که داستان نویس از جشنواره‌ها استقبال کند.
2. داستان‌نویس دیگر که یا زبانم لال، آفتابشان لب بام است یا کتابشان را در حراجی‌ها به قرار کیلویی 250 تومان می‌فروشند یا 15 سال پیش سکه‌های جشنواره دیگری (که سکه به اندازه کافی نداشت) به آن‎ها نرسیده است یا جوانانی‌اند که می‌توانند آینده انقلاب را بسازند یا تواضع نمی‌گذارد داستان تازه‌ای بنویسند و گوشه عزلت را به اوج شهرت ترجیح داده‌اند یا با فیروز زنوزی جلالی سلام و علیکی دارند یا پیش از انقلاب یک بار به شاملو فحش داده‌اند یا دهه 60 اورکت کره‌ای می‌پوشیده‌اند یا اصلا اگر در هیچ کدام از این گروه‌ها قرار نمی‌گیرند، دست کم چهره‌شان کمی شبیه احمد شاکری است، می‌توانند از حالا روی یک تا 15 سکه حساب کنند.
3. همسر مرحوم قیصر امین‌پور هم البته می‌تواند چند تکه ظرف و ظروف یا شاید هم فرش و گاز و یخچال دیگری از خانه را (که مرحوم امین‌پور احتمالا نتوانسته بود با حقوق استادی دانشگاه عوض کند)، بدهد سمساری و یکی از مدل‌های تمام استیل یا ساید بای ساید را سفارش دهد. به هر حال قیصر داستانی، داستانکی، چیزی هم یک وقتی نوشته است و حتما تا زمان جشنواره کشف می‌شود.
4. مسئولان و ممیزان اداره کتاب می‌توانند از همین حالا همان چند کتاب در حال بررسی را هم بگذارند کنار آن همه کتاب در صف انتظار یا مردود شده و کار را بسپارند به جشنواره داستان فجر که خودش به تنهایی می‌تواند کار همه بخش‌های دیگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را در حوزه داستان، انجام دهد.
5. جایزه‌های خصوصی که نه منابع مالی‌شان معلوم است، نه اصلا کمکی به ادبیات کشور می‌کنند، می‌توانند با خیال راحت درشان را تخته کنند و بروند به خانه زندگی‌شان برسند. آخر مگر یک کشور چند جشنواره و جایزه لازم دارد؟

منبع: هفته نامه  پنجره  1387  شماره صفر ۱۳۸۷/۰۰/۰۰
نویسنده : کامران محمدی