در پهنه‌ی زاگرس، جایی که صلابت کوه‌ها در هم آمیخته با شکوه دشت‌ها، تابلویی حماسی از طبیعت را به نمایش می گذارد، مردمی از جنس ایثار و استقامت، حماسه‌ای جاودانه را رقم می‌زنند. کوچ، این واژه‌ی کوتاه، گویای سفری بی پایان است، سفری که در آن زندگی معنا و مفهوم واقعی خود را می‌نمایاند.
 

عشایر غرب کرمانشاه، مردان و زنانی از جنس غیرت و شجاعت، هرسال با طلوع بهار، ندای کوچ را سر می‌دهند. گویی تار و پود زندگی شان با ریتم این سفر عجین شده و گام هایشان در هماهنگی با آهنگ طبیعت، سمفونی زندگی را به گوش جهانیان می‌نوازد.

ایلات مختلف کرد جاف، کلهر، قلخانی، سنجابی، گوران و کرند، پرچمداران این حماسه ی بی‌بدیل هستند. هریک از این ایلات، گنجینه‌ای از فرهنگ و آداب و رسوم را با خود به همراه دارند و گویی هر قدمی که بر می‌دارند، گامی در پاسداشت هویت اصیل کرد و زاگرس‌نشینان است.

اما کوچ، صرفاً جابجایی نیست. این سفر، آزمون بزرگی برای عشایر است. آزمونی که در آن صبر و استقامت، همدلی با طبیعت و قناعت به داشته‌ها، سلاح‌های اصلی مردان و زنان این سرزمین است.
 

در طول این سفر، سختی‌های بی‌شماری بر این مردمان غیور نازل می‌شود. گرمای سوزان تابستان، سرمای جانسوز زمستان، کمبود آب و غذا، خطرات مسیر و بیماری‌ها، تنها بخشی از این سختی‌ها هستند.

اما عشایر با روحی سرشار از امید و ایمان، با تمام وجود از این موانع  عبور می‌کنند. گویی هر قدمی که در این مسیر بر می دارند، گامی در جهت تعالی روح و جانشان است.

کوچ، تلالویی از عشق به زندگی در قلب زاگرس است. حماسه‌ای که در آن انسان و طبیعت در هم آمیخته و تصویری بدیع از همزیستی مسالمت آمیز را به نمایش می‌گذارند.

عشایر غرب کرمانشاه، با حفظ آداب و رسوم و فرهنگ غنی خود، گویی حافظ هویت و اصالت این مرز و بوم هستند. حماسه‌ی کوچ، حماسه‌ی ایثار و استقامت، حماسه ی عشق به زندگی، حماسه‌ای جاودانه که در اعماق تاریخ زاگرس به ثبت رسیده است.

📸: زلیخا بهرامی‌منش