میرزا یحیی سرخوش تفرشی: شاعری توانمند و ادیبی فرزانه

میرزا یحیی سرخوش تفرشی، شاعر و ادیب ایرانی، در سال 1239 شمسی در کوکان تفرش چشم به جهان گشود. او در دامان پدری دانشمند و فاضل پرورش یافت و از همان دوران کودکی به فراگیری علوم مختلف، به خصوص ادبیات فارسی و عربی، پرداخت.

سرخوش در جوانی به تهران مهاجرت کرد و در آنجا به دربار راه یافت. او در طول سال‌های خدمت خود در دربار، مناصب متعددی را بر عهده داشت، از جمله دبیری و منشیگری سفارت انگلیس.

اما شهرت اصلی میرزا یحیی سرخوش به واسطه سروده‌های اوست. او شاعری توانمند و صاحب‌سبک بود و در سرودن انواع شعر، به خصوص غزل، تبحر داشت. دیوان غزلیات او در زمان حیاتش منتشر شد و مورد استقبال ادبا و شعرای عصر خود قرار گرفت.

علاوه بر غزلیات، سرخوش منظومه‌هایی نیز به نظم درآورده است که از میان آنها می‌توان به "گوی و چوگان"، "طرب‌نامه" و "شکرستان" اشاره کرد.

میرزا یحیی سرخوش تفرشی در آبان ماه سال 1298 شمسی دار فانی را وداع گفت و در صحن امامزاده معصوم تهران به خاک سپرده شد.

آثار:

• دیوان غزلیات
• گوی و چوگان
• طرب‌نامه
• شکرستان

نکاتی درباره میرزا یحیی سرخوش تفرشی:

• او در سرودن انواع شعر، به خصوص غزل، تبحر داشت.
• دیوان غزلیات او در زمان حیاتش منتشر شد.
• علاوه بر غزلیات، منظومه‌هایی نیز به نظم درآورده است.
• میرزا یحیی سرخوش در آبان ماه سال 1298 شمسی درگذشت.