اشک دالن در سال ۱۳۵۱ در تفرش متولد شد .اشک دالن، کودکی که در سال 1351 در خیابان مولوی تهران رها شده بود، سرنوشتی پر فراز و نشیب را پشت سر گذاشت.

مرتضی یوسفی‌نژاد، آموزگاری دلسوز، او را در حالی که شیرخوار بود، در کوچه میکده (کوچه شهید داریوش شمس فلاح فعلی) پیدا کرد و به پرورشگاه نارمک سپرد. در پرورشگاه، به دلیل گریه‌های فراوان، او را "اشک" نامیدند.

اما سرنوشت اشک به اینجا ختم نشد. هفت ماه بعد، زن و شوهری سوئدی او را به فرزندخواندگی پذیرفتند و با خود به استکهلم بردند. اشک در شهر استکهلم بزرگ شد و هویت و ملیتی جدید پیدا کرد.

اما داستان اشک به اینجا ختم نمی‌شود.

در سال 1375، اشک که در آن زمان 24 ساله بود، به ایران سفر کرد تا ریشه‌های خود را پیدا کند. او به پرورشگاه نارمک رفت و با زنی که در دوران طفولیت از او مراقبت می‌کرد، ملاقات کرد.

اشک همچنین با خانواده یوسفی‌نژاد دیدار کرد و از آنها به خاطر نجات جانش تشکر کرد.

این سفر برای اشک تجربه‌ای عمیق و احساسی بود. او نه تنها با ریشه‌های خود آشتی کرد، بلکه با فرهنگ و هویت ایرانی خود نیز آشنا شد.

امروزه اشک دالن در استکهلم زندگی می‌کند و به عنوان نویسنده و مترجم فعالیت می‌کند. او در کتاب‌های خود به داستان زندگی خود و تجربیاتش به عنوان یک کودک رها شده و یک فرد دوقلتی پرداخته است.

داستان اشک دالن یادآور این موضوع است که هر کودکی، فارغ از شرایط تولدش، حق زندگی، عشق و خوشبختی را دارد.