واو فوریت در لهجه قمی
گاه در گویش‌ها و لهجه‌ها عوامل دستوری خاصی پیدا می‌شوند که آنها را در زبان‌های رسمی پیدا نمی‌کنیم یا کمتر پیدا می‌کنیم.
یکی از این عوامل در لهجه قمی، واو فوریت است و معنای "فوراً" می‌دهد.
این واو، بین دو جمله می‌آید و در حکم قید زمان، فوریت اقدام یا واقعه بعدی را می‌رساند.
نمونه:
دس‌نماز بیگیرم و رفتم مَچِّد: وضو بگیرم، فوراً می‌روم مسجد.
دواهاتو بخوری و خوب شدی: داروهایت را بخوری، فوراً بهبود می‌یابی.
کارامو بکنم و می‌آم: کارهایم را بکنم، فوراً می‌آیم.
با درخواست اصلاح و تکمیل.
دکتر علیرضا فولادی
نظر شما