دو عامل توقیت در لهجه قمی
۱. عامل صرفی:
این عامل، پسوند "ی" توقیت است که برای اسم زمان به کار می‌رود. چند نمونه‌ها:
سرشبی: وقت اول شب. نمونه: داشَلی سرشبی اومدَه بو گِله گِشه.
سرصبحی
سرظهری
شبی
صبحی
ظهری
نکته: در لهجه قمی واژه "صُپّیات (soppiyat): صبحیات" واژه ویژه‌ای است که معنای صبح زود می‌دهد و ترکیب آن مشخص نیست.
۲. عامل نحوی:
در لهجه قمی، ساخت نحوی
پیشوند فعلی یا جزء مکمل فعل مرکب + "که" توقیت + فعل
بسیار پرکاربرد است. دو نمونه از این ساخت نحوی:
به کُنجَت که گُذُشت...: وقتی به کنجه‌ات گذاشت...؛ وقتی تو را در تنگنا قرار داد....
وای که سُد...: وقتی وایسُد...وقتی وایساد...؛ وقتی بازایستاد....
با درخواست اصلاح و تکمیل.
دکتر علیرضا فولادی
نظر شما