خوانش یک پسوند فارسی در آوایش قمی
پسوندهای مکان، ممکن است افزون بر افاده معنای مکان، یک معنای خاص نیز بر آن بیفزایند؛ چنان که پسوند "زار"، به معنای "مکان رویش" بیشتر اشاره دارد.
از جمله این گونه پسوندها، پسوند بسیار پرکاربرد "آباد" است که معنای "مکان کوچک روستایی" را می‌رساند و توسعات معنایی آن، مابعدی‌ست.
باری، همین پسوند، در آوایش قمی، عموما به صورت " باد: abAd" کاربرد می‌یابد:
جِنَّتَباد (با تغییر مصوت کوتاه a به e پس از واج ج): جَنَّت‌آباد.
حاجیَباد: حاجی‌آباد.
حُسینَباد: حُسین‌آباد.
خورَباد: خورآباد.
رِضَباد/رَضَباد/رَضِباد: رضاآباد.(رضا از واژه‌های پرکاربردی است که در ترکیب، معمولا واج آخرش می‌افتد).
زنبیلَباد: زنبیل‌آباد.
شَمسَباد: شمس‌آباد.
مبارَکَباد: مبارک‌آباد.
با درخواست اصلاح و تکمیل.
دکتر علیرضا فولادی
نظر شما