شخصیت نمایشی، یکی از انواع اختلالات شخصیت است که با نیاز شدید به جلب توجه و رفتارهای اغراق‌آمیز و نمایشی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال، عزت نفس شکننده‌ای دارند و برای تأیید و تحسین دیگران، به شدت به آنها وابسته هستند.

نشانه‌های بارز شخصیت نمایشی:

• نیاز شدید به جلب توجه: این افراد در هر موقعیتی، به دنبال جلب نظر دیگران هستند و ممکن است برای رسیدن به این هدف، دست به هر کاری بزنند، حتی اگر این کارها نامتعارف، خطرناک یا مضر باشد.
• رفتارهای اغراق‌آمیز و نمایشی: برای جلب توجه، اغراق می‌کنند، داستان‌سرایی می‌کنند و احساسات خود را به شدت و به طور غیرواقعی بیان می‌کنند.
• عزت نفس شکننده: اعتماد به نفس آنها به تأیید و تحسین دیگران وابسته است و در صورت عدم دریافت توجه کافی، به شدت افسرده و غمگین می‌شوند.
• روابط ناپایدار: روابط آنها اغلب سطحی و کوتاه‌مدت است، زیرا حفظ روابط عمیق و صمیمی برایشان دشوار است.
• عدم تحمل انتقاد: نسبت به انتقاد بسیار حساس هستند و در مواجهه با آن، به سرعت خشمگین می‌شوند.
• تمایل به خودشیفتگی: ممکن است تصور کنند که از دیگران برتر هستند و برای جلب توجه، دست به خودستایی و بزرگنمایی دستاوردهای خود بزنند.

انواع شخصیت نمایشی:

• شخصیت نمایشی کودک: با رفتارهای کودکانه، فریبنده و اغراق‌آمیز مانند گریه شدید یا غش کردن سعی می‌کنند توجه دیگران را جلب کنند.
• شخصیت نمایشی سرزنده: افرادی گرم و صمیمی هستند که به سرعت با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند و می‌توانند به راحتی آنها را متقاعد کنند.
• شخصیت نمایشی موافق: به شدت دیگران را دوست دارند و آنها را مورد تحسین و چاپلوسی قرار می‌دهند.

دلایل ابتلا به شخصیت نمایشی:

• عوامل تربیتی: تربیت سختگیرانه یا بی‌توجهی والدین می‌تواند در بروز این اختلال نقش داشته باشد.
• عوامل ژنتیکی: سابقه خانوادگی ابتلا به اختلالات شخصیت، خطر ابتلا به این اختلال را افزایش می‌دهد.
• تجربیات دوران کودکی: آزار و اذیت، غفلت یا طرد شدن در دوران کودکی می‌تواند زمینه‌ساز ابتلا به این اختلال باشد.

درمان شخصیت نمایشی:

• روان‌درمانی: بهترین روش درمانی برای این اختلال، روان‌درمانی، به خصوص درمان شناختی رفتاری (CBT) است. در این نوع درمان، به افراد کمک می‌شود تا الگوهای فکری و رفتاری ناسالم خود را شناسایی و اصلاح کنند.
• گروه درمانی: گروه درمانی نیز می‌تواند برای افراد مبتلا به این اختلال مفید باشد، زیرا به آنها کمک می‌کند تا با دیگران ارتباط برقرار کرده و مهارت‌های اجتماعی خود را ارتقا دهند.
• دارو درمانی: در برخی موارد، ممکن است از دارو برای درمان علائم ثانویه این اختلال، مانند اضطراب یا افسردگی استفاده شود.

اگر فکر می‌کنید که خودتان یا یکی از نزدیکانتان به شخصیت نمایشی مبتلا هستید، مهم است که برای دریافت کمک به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کنید.