سایه تردید بر تخت سلطنت: جدال شاه، صدراعظم و شاهزاده‌ای سنی‌مذهب
عباس میرزا ملک‌آرا، شاهزاده قاجار و برادر ناتنی ناصرالدین شاه، شخصیتی بود که در پرتو قدرت و نفوذ برادرش، همواره در سایه‌ای از تردید و کدورت به سر می‌برد. مادرش خدیجه‌خانم چهریقی از ایل شکاک بود و این موضوع، عباس میرزا را از جایگاه ولیعهدی محروم می‌کرد. محمدشاه، پدر عباس میرزا، به او علاقه‌ای خاص داشت و لقب "نایب‌السلطنه" را به او اعطا کرده بود.
امیرکبیر، صدراعظم قدرتمند ناصرالدین شاه، از عباس میرزا حمایت می‌کرد. این حمایت، به دلیل جایگاه عباس میرزا به عنوان برادر شاه و همچنین مذهب سنی او که در تضاد با مذهب شیعه حاکمان قاجار بود، با سوءظن ناصرالدین شاه روبرو شد.
در سال 1267 قمری، ناصرالدین شاه قصد داشت بدون عباس میرزا و مادرش به اصفهان سفر کند. امیرکبیر با اصرار، آنها را همراه کاروان کرد. ناصرالدین شاه در بازگشت، عباس میرزا را حاکم قم کرد تا او را از پایتخت دور نگه دارد.
امیرکبیر با نقض فرمان شاه، دستور همراهی عباس میرزا و مادرش با کاروان را صادر کرد. این ماجرا، منجر به منازعه بین شاه و امیرکبیر و در نهایت بی‌اعتمادی ناصرالدین شاه به امیرکبیر شد. و به نظر می‌رسد این تخطی از دستورات همایونی، آغازگر روند شهادت امیرکبیر بود.
نظر شما