اصفهان، نگینِ سبزِ ایران، با جلوه‌هایی بی‌بدیل از طبیعت، سرزمینی است که در آغوشِ چهار فصل، طراوت و شکوه را به رخ می‌کشد. ناصر خسرو، شاعر و سیاح نامدار ایرانی، در وصف اصفهان چنین سروده است: "شهری است بر هامون نهاده، آب و هوایی خوش دارد و هر جا که ده گز چاه فرو برند آبی سرد و خوش بیرون آید."
رقصِ نور و گرما در تابستانِ اصفهان:
گرمای خورشید در تیر و مرداد به اوج خود می‌رسد و دما را تا 38 تا 40 درجه سانتیگراد بالا می‌برد. اما این گرما با تدابیر هوشمندانه، همچون باغ‌های سرسبز، زاینده‌رود خروشان، مادی‌های پر آب و کشتزارهای اطراف آن، قابل تحمل می‌شود. شب‌های تابستان خنک و دلپذیرند و زمستان‌ها، به ندرت سرمای طاقت‌فرسا به خود می‌بینند.
زمزمه باران در پاییز و زمستان:
بارش در اصفهان بیشتر در پاییز و زمستان رخ می‌دهد و تا اوایل بهار نیز ادامه می‌یابد. بارش‌های پاییزی معمولاً نامنظم و غیرقابل پیش‌بینی هستند، اما در مجموع، میزان بارندگی سالانه بین 100 تا 150 میلی‌متر متغیر است. رطوبت نسبی هوا در طول سال حدود 20 درصد است که رقمی نسبتاً پایین محسوب می‌شود.
اصفهان، مقصدی دل‌انگیز برای هر فصل:
اصفهان با آب و هوایی دل‌انگیز و تنوع دمایی در طول سال، مقصدی ایده‌آل برای سفر در هر فصلی است. در بهار، شکوفه‌های رنگارنگ بر شاخه‌ها می‌نشینند و عطر دل‌انگیز بهار در فضا می‌پیچد. تابستان، گرمای دلنشینی دارد که با گشت و گذار در باغ‌ها و خنکای زاینده‌رود قابل تحمل می‌شود. پاییز، با رنگ‌های گرم و دل‌انگیزش، منظره‌ای بدیع خلق می‌کند و زمستان، با وجود سرمای گاه و بی‌گاه، فرصتی برای تجربه آرامش و سکوت در این شهر تاریخی فراهم می‌آورد.
منابع:

شفقی، فریدون. (1383). جغرافیای اصفهان. اصفهان: دانشگاه اصفهان.

به کوشش مهندس الهام حسینی