اشکش، یکی از پهلوانان نامدار و از فرماندهان دلاور کیخسرو در دوران کیانیان بود. او در داستان‌های حماسی ایران نقشی برجسته دارد و رشادت‌ها و دلاوری‌های او در شاهنامه فردوسی به تفصیل آمده است.
هویت و خاندان:

هویت دقیق اشکش در شاهنامه به طور کامل مشخص نیست. برخی او را از خاندان فریدونیان می‌دانند و برخی دیگر او را با "اشک" یا "ارشک" اشکانی مرتبط می‌دانند.
در شاهنامه، از گروهی از پهلوانان به نام "فریدونیان" یاد می‌شود که تحت فرماندهی اشکش بودند. این موضوع نشان می‌دهد که او از جایگاه و نفوذ بالایی در دربار کیخسرو برخوردار بوده است.

صفات و ویژگی‌ها:

فردوسی اشکش را پهلوانی تیزگوش، پرزور، دلیر، تیزهوش و گرزدار معرفی می‌کند.
او از نژاد همای دانسته شده که نشان‌دهنده اصالت و شجاعت او است.

نقش در جنگ‌ها:

اشکش در جنگ‌های متعددی در کنار کیخسرو حضور داشت و رشادت‌های فراوانی از خود نشان داد.
در جنگ با تورانیان، فرماندهی سپاهی از کوچ و بلوچ را بر عهده داشت.
در لشکرکشی به توران برای نجات بیژن، یکی از هفت دلاور همراه رستم بود.
در نبرد مکران نیز در کنار کیخسرو جنگید.

مقام و مناصب:

پس از پیروزی در جنگ خوارزم، کیخسرو اشکش را به فرمانروایی مکران برگزید.

مرگ:

در مورد مرگ اشکش اطلاعات دقیقی در شاهنامه وجود ندارد.

میراث:

اشکش به عنوان یکی از پهلوانان برجسته شاهنامه، نمادی از شجاعت، دلاوری و وفاداری شناخته می‌شود.
داستان‌ها و رشادت‌های او در فرهنگ و ادبیات ایران جایگاه ویژه‌ای دارد.

منابع:

مقاله "اشکش" در مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی
"حماسه‌سرایی در ایران" اثر ذبیح‌اللّٰه‌ صفا

اشعار مرتبط:

در شاهنامه ابیات متعددی به وصف اشکش و رشادت‌های او اختصاص یافته است.

مطالب مرتبط:

کیخسرو
رستم
بیژن
جنگ مکران