پدر عمران تفرش: حاج ابراهیم کاریابی
از کارهای برجسته حاج ابراهیم کاریابی: تاسیس بیمارستان،احداث حمام عمومی،ساخت مدرسه ،ایجاد پارک و میدان باغ ملی فم و…
« تفرشی ها هر کجا باشند نسبت به موطن اصلی خویش علاقة وافر و حیرت آوری دارند که در میان تمام اقوام زبانزد میباشد.» مردمی که همیشه در مواقع انجام کارهای عمومی و عام المنفعه برای کمک و همیاری پیش قدم میگردند.
به گزارش ندای تفرش از قدیم الایام تفرش در تقسیمات کشوی به صورت بخشی از شهرستان اراک منظور شده بود که مرکز بخش « شهر فعلی تفرش » از دو قسمت یا دو محلة بزرگ نزدیک به هم به نام های فم و طرخوران تشکیل می شد.
 

ابراهیم حاج قربانی در سال 1281 در محلة فم تفرش در خانوادة مذهبی قدم به عرصة وجود گذاشت و سنین جوانی را در تفرش زندگی کرد و تحصیلات قدیمه را در مکتب خانه های خصوصی آن زمان در تفرش بسیار شده بود، تا حد احتیاج وقتش آموخت. او بسیار به تحصیل فرزندانش هم توجه نشان می داد و بیسوادی را  ننگی بزرگ میشمارد.
مردم تفرش عموما حتی بانوان به تحصیل و خواندن و نوشتن علاقمند بودند به همین جهت در تمام محله ها کتابخانه های متعدد وجود داشت و مورد استفاده عموم مردم قرار می‌گرفت.
 

حتی اشخاصی که در تابستان به کار زراعت و دامداری مشغول بودند، بقیهدفصول و زمان بیکاری را از دست نمی دادند و برای ادامة تحصیل به مکتب می رفتند.
لذا تفرشی ها از قدیم دارای فرهنگ بالایی بودند و اغلب خوش نویس و با سواد محسوب می شدند.
شهرستان تفرش که به فاصلة220کیلومتری جنوب غرب تهران قرار گرفته منطقه ایست کوهستانی با آب و هوای معتدل و سرسبز و خرم با محیطی آرام و دلنشین که به همین مناسبت تفرشی های مقیم تهران و دیگر شهرهای کشور فصل تابستان را برای استراحت و استفاده از آب و هوای لطیف و سالم به آنجا روی می آورند.
 

جوانی ابراهیم کاریابی در تهران
بالاخره مرغ دل ابراهیم که آرزوهای بسیار بزرگی در سر و دل می پروراند با اجازة مادرش که تنها سرپرست او بعد از مرگ پدر بود، قفس شکست و به سوی پایتخت پرگشود.
با این که در آن زمان به یمن حضور خوش نویسان تفرشی و دستگاه های دولتی هجرت و کوچ برای رشد و شکوفایی عادی بود و کارمندی دولت قرب و منزلتی خاص بین مردم داشت و برای ابراهیم که در زمان خودش فردی با سواد محسوب می گشت و او می توانست با استفاده از نفوذ همشهریانش که در ادارات دولتی مصدر کار بودند و اغلب آن ها پست های کلیدی و مهم داشتند استخدام در یکی از دستگاه های دولتی کار سهل و آسانی بود معهذا او به کار دولتی و جیره بگیری رغبتی نداشت و از آنجایی که در سر آرزوهای بزرگی می پرورانید شغل آزاد را ترجیح داد.