بنای تاریخی هارون ولایت که بقعه و سردر کاشیکاری آن از آثار دوره سلطنت شاه اسماعیل اول و مورخ به سال 918 هجری است که از اماکن مقدسه و زیارتگاههای عمده شهر اصفهان به شمار می رود که دارای بقعه و ضریح و رواق و یک گنبد کاشیکاری و دو صحن در شمال و مغرب بقعه است. صاحب کتاب میزان الانساب امامزاده مدفون در بقعه به شرح زیر معین می کند: "و آن جناب ظاهر این است که هارون بن علی از اولاد و احفاء حضرت هادی امام علی النقی علیه الصلوه و السلام می باشد چنانچه در بعضی از کتب مقبره مذکور شده و در بعضی از کتب انسان مذکور شده که او هارون بن محمدبن زیدبن الحسن می باشد که او را در اصفهان شهید کردند و از اولاد و احفاء حضرت امام حسن مجتبی علیه الصلواه والسلام می باشد و بعضی مذکور می نمایند که او هارون بن موسی بن جعفر علیهماالسلام می باشد لکن هیچیک از این دو قول نزد این فقیر اعتبار آن معلوم نشده بلکه قول اخیر زیاده ضعیف می نماید. در یک لوح بالای در ورودی به خط نستعلیق سفید معرق بر زمینه کاشی لاجوردی نام بانی ساختمان "دورمیش خان حسین" یکی از وزرای دربار شاه اسماعیل نوشته شده است. از شاهکارهای موجود در بنا سردر آن است که با تزئینات کاشیکاری و کتیبه ای به خط ثلث با کاشی سفید معرق بر زمینه لاجوردی از شاهکارهای موجود در بنا می باشد. در مغرب هارون ولایت مدرسه ای واقع شده که حجراتی در اطراف آن وجود دارد، این مدرسه با سردر مجللی به صحن هارونیه متصل می گردد. محراب زیبای بنا در ایوان جنوبی واقع شده که با کاشی معرق تزئین شده است و سردر شرقی بنا روبروی مسجد علی قرار گرفته که آن هم با کاشی معرق تزئین شده است.