چهارشنبه 6 تیر ,1375 26 ژوئن ,1996 سال چهارم , شماره 1003

توان قوی اقتصادی تا چه حد می تواند توجیه کننده قانون شکنی باشد;
برخی از ثروتمندان کنونی جامعه ما با اتکاء به پولشان هم خود مرتکب
خلاف می شوند و هم مروج بی اعتنایی به قانون در بین اطرافیانشان
می شوند.
روز دوشنبه پریروز در یکی از خیابانهای منشعب از خیابان
میرداماد نوجوانی حدود پانزده ساله هنگام رانندگی یک اتومبیل
آخرین مدل به پنج اتومبیل دیگرکوبید و با خونسردی با تلفن
همراه, پدرش را خبر کرد و پدر نیز دقایقی بعد خود را به محل حادثه
رساند. پدر نخست به شخصی که خودروی او بیشتر آسیب دیده بود پیشنهاد
فروش اتومبیلش را داد و پس از موافقت صاحب خودروی آسیب دیده, چکی به
مبلغ بیست و پنج میلیون تومان در وجه او کشید و به صاحبان چهار
اتومبیل صدمه دیده دیگر نیز مجموعا پنج میلیون تومان پرداخت و
ظاهرا قضیه با خیر و خوشی پایان یافت, اما نه پدر مهربان! و نه
رانندگان اتومبیلهای خسارت دیده لحظه ای نیندیشیدند که چرا باید یک
نوجوان پانزده ساله, بدون داشتن گواهینامه, رانندگی کند و یا اینکه
اگر این تصادف منجر به فوت شخصی می گردید, چه اتفاقی می افتاد
شاید به این مسئله هم فکر کرده بودند و یا حتی تجربه آن را
داشتند: تنها رقم پرداختی می بایستی افزایش می یافت
تصور کنید چنانچه افراد یک جامعه هر یک به نسبت توان مالیشان به
خود اجازه نادیده انگاشتن قوانین مقررات رابدهند, وضعیت چگونه
خواهد شد. دقت کنیم تحت هر شرایط و به هر قیمتی نه به خود و نه به
دیگران اجازه قانون شکنی ندهیم و برای قانون قیمت تعیین نکنیم.

تمام حقوق محفوظ و متعلق به روزنامه همشهری است.
مجری فنی: موسسه گسترش اطلاعات و ارتباطات فرهنگی ندارایانه.