تکیه میرفندرسکی
موضوع : شهرشناسی | اصفهان شناسی

تکیه میرفندرسکی

این تکیه بزرگ که قریب هیجده هزار متر وسعت دارد، آرامگاه میر ابوالقاسم فندرسکی فرزند میرزا بیک بن امیر صدرالدین موسوی حسینی فندرسکی – از حکما و عرفای حقیقت جو که در حکمت الهی و طبیعی و ریاضی و علوم عقلیه و شعر و ادب یگانه روزگار بوده و در نزد شاه عباس اول و شاه صفی مقام و منزلتی داشته – در این تکیه دفن گردیده است. از آثار ارزنده این عارف بزرگوار می توان از «تاریخ الصفویه»، «تحقیق الزلزله»، «رساله صناعیه» و «قصیده حکمیه» معروف نام برد که در طراز قصیده «عینیة» ابن سینا و نشانه بارزی از پختگی و آزادی و قدرت و توانایی او در سرودن شعر و تسلط بر علوم دیگر است. چند بیتی از قصیده معروف میرفندرسکی:

چرخ با این اختران نغز و خوش و زیباستی

صورتی در زیر دارد آنچه در بالاستی/

صورت زیبا اگر با نردبان معرفت

بَررَوَد بالا همان با اصل خود یکتاسی/

صورت عقلی که بی پایان و جاویدان بود

با همه هم پی همه مجموع و هم یکتاستی

میرفندرسکی در سال 1050 هجری به سرای باقی شتافت و در این تکیه دفن گردید و مزار شریفش از آن زمان تا حال زیارتگاه اهل دل و معرفت است و علاوه بر سنگهای مرمرینِ آرامگاه، کتیبه زیبایی در قسمت غربی مقبره او نصب شده که معرّف شخصیت آن بزرگوار باشد. دانشمندان و علمای دیگری که در این مقبره دفن شده اند عبارت اند از: سید ابوطالب میرفندرسکی، میرزا محمد امین، ادیب و شاعر، متخلّص به صافی، سید جعفربن محمد امین، شاعر و ادیب و صاحب کتاب «زبده الانساب»، سید روح الله کشفی فاضل ارجمند، محمدحسین، فرزند رضا قلیخان همای شیرازی شاعر شهیر و ادیب و ملک الشعرا، معروف به عنقا، عباس بهشتیان، فاضل و محقّق معاصر و از مردان بسیار فعّال و علاقمند به بناها و میراث تاریخی اصفهان و مؤلف «تاریخ تخت فولاد»، «گنجینه آثار ملی»، «کبوترخانه ها»، «عصّارخانه ها» و غیره که به پاس رنجی که برای حفظ بناهای تاریخی اصفهان تحمل کرد در دیباچه این کتاب نیز از او یاد گردیده است. در این تکیه همچنین میرزا کمال مجلسی، دبیر فاضل و ادیب و شاعر متخلص به عاکف و میرزا محمد خوراسگانی، فرزند باقرخان شاعر و ادیب متخلّص به امید و تنی چند از شعرا و دانشمندان دیگر مدفون هستند. اطاق بالای سر آرامگاه میر فندرسکی جایگاه عبادت و ریاضت خلوت نشینان بوده و غزل معروف حافظ شیراز در کتیبه بالای ایوان آن به خط میرعماد نوشته شده است، مطلع آن غزل چنین است:

روضه خلد برین خلوت درویشان است مایه محتشمی خدمت درویشان است

نظر شما