در دل کوه‌های داراب، شاهکاری از دوران باستان نهفته است که در گذر زمان، کاربری‌های متفاوتی را تجربه کرده است. آتشکده آذرخش، که امروزه به نام مسجد سنگی داراب شناخته می‌شود، یادگاری از دوران ساسانیان است که در دوره‌های مختلف، شاهد تحولات تاریخی و مذهبی ایران بوده است.
 

این بنای شگفت‌انگیز، با معماری صلیبی شکل خود، از دل صخره تراشیده شده و مساحتی حدود ۴۲۰ متر مربع را به خود اختصاص داده است. بخشی از سقف این بنا به صورت باز طراحی شده و حوضچه‌ای کم‌عمق در زیر آن قرار دارد. در کنار مسجد، اتاقی کوچک به عنوان محل نگهبانی وجود داشته که حکایت از اهمیت این مکان در دوران گذشته دارد.
 

تاریخچه آتشکده آذرخش، روایتگر داستانی جذاب از گذر زمان است. برخی معتقدند که این مکان در ابتدا به عنوان معبدی برای مهرپرستان آریایی مورد استفاده قرار می‌گرفته و سپس در دوران ساسانیان به آتشکده تبدیل شده است. در دوره اتابکان، این بنا کاربری مذهبی خود را حفظ کرد، اما با نامی جدید: مسجد سنگی داراب.
 

مسجد سنگی داراب، تنها بنایی در تاریخ ایران است که در سه دوره مهرپرستی، زرتشتی و اسلامی، محلی برای عبادت بوده است. این ویژگی منحصر به فرد، این بنا را به نمونه‌ای بی‌نظیر در جهان تبدیل کرده و مورد توجه بسیاری از متخصصان قرار گرفته است.

متأسفانه، در سال‌های اخیر، حریم این اثر تاریخی با مجوز سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و به دست عوامل این سازمان تخریب شده است. این اقدام نابخشودنی، صدمات جبران‌ناپذیری به این شاهکار معماری وارد کرده است.

با وجود این تخریب‌ها، مسجد سنگی داراب همچنان جاذبه‌ای دیدنی برای گردشگران است. بازدید از این بنای تاریخی، سفری در گذر زمان را به شما هدیه می‌دهد و فرصتی برای آشنایی با فرهنگ و تاریخ غنی ایران فراهم می‌کند.