حدود یک سال پیش، گزارشی از گلایه کشاورزان و مرتعداران روستای حسین‌آباد و مسلم‌آباد در خصوص انتقاد از لوله‌گذاری و انتقال آب سد شیخ بهایی منتشر شد.

علیرغم این انتقادات، لوله‌گذاری انجام شد و اکنون یکی از تبعات زیست‌محیطی آن آشکار شده است.

خشکی جوی آب، مرگ تمامی خرچنگ‌های این مسیر را به دنبال داشته است.

انتقال آب سد شیخ‌بهائی که سالیان سال «میکرو اکوسیستم» خاص در رودخانه‌ی منتهی به سد را ساخته و به صورت طبیعی حیات وحش و هزاران درخت و موجودات آبی نظیر خرچنگ و درختچه‌ی گز داخل رودخانه و درختان و اراضی کشاورزی مسیر را مشروب می‌کرده، اینک پس از لوله‌گذاری دچار تهدید جدی شده است.

مرگ خرچنگ‌ها در این رودخانه، زنگ خطری برای سایر موجودات زنده در این اکوسیستم شکننده است.

این اتفاق نشان می‌دهد که بدون توجه به تبعات زیست‌محیطی، نباید اقدام به چنین طرح‌هایی کرد.

لازم است مطالعات دقیقی در خصوص اثرات این طرح بر محیط زیست انجام می‌شد و راهکارهایی برای به حداقل رساندن این اثرات ارائه می‌گردید.

همچنین ضروری است که به نظرات و اعتراضات مردم محلی، به خصوص کشاورزان و مرتعدارانی که از این طرح متاثر می‌شوند، توجه شود.

امیدواریم مسئولان ذیربط در این خصوص اقدامات لازم را انجام داده و برای احیای این اکوسیستم آسیب‌دیده تلاش کنند.

در ادامه به برخی از راه‌کارهای possible برای جلوگیری از این گونه فاجعه‌های زیست‌محیطی اشاره می‌کنیم:

• انجام مطالعات ارزیابی زیست‌محیطی (EIA) دقیق قبل از اجرای هرگونه طرح عمرانی
• در نظر گرفتن تبعات زیست‌محیطی طرح در کنار منافع اقتصادی آن
• جلب مشارکت مردم محلی در تصمیم‌گیری‌ها مربوط به طرح‌های عمرانی
• استفاده از روش‌های جایگزین و کم‌ضررتر برای انتقال آب
• کنترل و نظارت مستمر بر اجرای طرح‌ها و پایش اثرات زیست‌محیطی آنها

حفاظت از محیط زیست وظیفه‌ای همگانی است و همه ما باید در این زمینه تلاش کنیم.