خانواده فرمانی، نامی شناخته شده در دنیای تنبور نوازان و دوستداران این ساز اصیل ایرانی. نسل‌ها در این خانواده، گاه به گاه، با ظرافت و عشق، تنبوری تراشیده‌اند که نغمه‌های روح نواز را به گوش جان می‌رسانند. گویی در هر کوک و هر مقام، راز و داستانی از این سرزمین نهفته است.

سابقه‌ای دیرینه:

کارگاه تنبورسازی خانواده فرمانی در گهواره، کرمانشاه، قدمتی بیش از 250 سال دارد. هفت نسل از این خاندان، با دستان هنرمند خود، تنبور را جان بخشیده‌اند و این میراث گرانبها را نسل به نسل به آیندگان منتقل کرده‌اند.

استاد چنگیز، پیشگامی در نوا و ساخت:

استاد چنگیز فرمانی، از ستارگان این خانواده، نه‌تنها در ساخت تنبور تبحر داشت، بلکه نوازنده‌ای ماهر نیز بود. او شاگردان بسیاری تربیت کرد و نقش مهمی در حفظ و انتقال دانش و هنر تنبورنوازی ایفا کرد.

استاد اسدالله، نامی ماندگار:

امروزه، نام استاد اسدالله گهواره در دنیای تنبورسازی می‌درخشد. او به همراه برادرانش، یدالله، عزت الله و فردین، تنبورهایی می‌سازند که به خاطر کیفیت و زنگ صدای منحصر به فردشان مشهورند.

مهارت و عشق:

استاد اسدالله، با تعهد به حفظ سنت و اصالت، تنبور را به همان سبک و سیاقی می‌سازد که نسل‌های پیشین این خانواده ساخته‌اند. تیشه و اسکنه، ابزارهای اصلی او در این مسیرند. او معتقد است که کار با دست، ظرافت و دقت بیشتری به ساز می‌بخشد و صدای آن را دلنشین‌تر می‌کند.

راز نغمه:

چوب‌های مرغوب، مانند گلابی، زردآلو، توت و گردو، در دستان استاد اسدالله به کاسه تنبور تبدیل می‌شوند. صفحه ساز از چوب توت کهنسال، با قدمتی حداقل 10 سال، طنین دل‌انگیزی به نغمه‌های یارستان می‌بخشد.

مهر اصالت:

تنبورهای ساخته شده توسط استاد اسدالله و برادرانش، با مهر "اسدالله گهواره" به دوستداران این ساز اصیل عرضه می‌شود. هر مهر، گواهی بر اصالت و ظرافت تنبوری است که نغمه‌های سرزمین یارستان را به گوش جهانیان می‌رساند.

میراثی زنده:

خانواده فرمانی، با حفظ و ترویج هنر تنبورسازی، نقشی اساسی در حفظ این میراث فرهنگی ایفا می‌کنند. نغمه‌های تنبور، ساخته شده با دستان این خاندان، نسل به نسل، هویت و فرهنگ یارستان را زنده نگه می‌دارند.

منابع:

• کتاب "زمینه شناخت تنبور" نوشته حیدر کاکی
•