ریشه‌ی نام قهاب:

نام "قهاب" از واژه‌ی "که" به معنای "آبی که از زمین می‌جوشد و در جویی جاری است" گرفته شده است. این نام به وفور آب‌های زیرزمینی در این منطقه اشاره دارد. به مرور زمان، "که" به "قه" تبدیل شده و نام "قهاب" شکل گرفته است.

سرزمینی حاصلخیز:

وجود آب فراوان، قهاب را به واحه‌ای سرسبز و حاصلخیز تبدیل کرده بود. مزارع سرشار از این منطقه گواه این امر است.

معرب "کی آب":

میرزا غلامحسین افضل‌الملک در سفرنامه‌ی اصفهان خود، وجه تسمیه‌ی دیگری برای قهاب ارائه می‌دهد. او معتقد است که "قهاب" معرب "کی آب" است. "کی" در زبان محلی به معنای "آب" است و "کی آب" به مرور زمان به "قهاب" تبدیل شده است.

قنات‌ها، شاهرگ‌های حیات:

قنات‌ها نقش مهمی در رونق کشاورزی قهاب ایفا می‌کردند. این قنات‌ها که از دل زمین آب را به سطح زمین می‌آوردند، حیات را به مزارع و باغ‌های این منطقه هدیه می‌دادند.

منابع:

• مهریار، محمود. (۱۳۸۲). فرهنگستان جغرافیای ایران. جلد ۲۹: اصفهان. تهران: انتشارات دایره جغرافیایی ستاد ارتش.
• افضل‌الملک، غلامحسین. (۱۳۷۹). سفرنامه اصفهان. به کوشش محمد حسن ‌خان ‌صاحب ‌ایوان. تهران: نشر خانه یساولی.

نکات:

• نام "قهاب" بیانگر تاریخ غنی و سرشار این منطقه از آب و کشاورزی است.
• قنات‌ها به عنوان نمادی از هوش و خلاقیت ایرانیان در این منطقه خودنمایی می‌کنند.
• حفظ و احیای میراث فرهنگی و طبیعی قهاب، از جمله قنات‌ها، ضروری است.

به کوشش مهندس الهام حسینی