مختصر تاریخچه ای از ایل بهلولی در خراسان رضوی
ایل بهلولی، بزرگترین طایفه عشایری منطقه زیرکوه در استان خراسان رضوی است.
خاستگاه:
- بهلولیها خود را از فردی به نام بهلول یا بهلور میدانند.
- این ایل در گذشته در نواحی خواف، باخرز، تایباد، زیرکوه، بیرجند، نهبندان و سرخس پراکنده بودند.
- پس از حمله اعراب، به سمت شمال استان فارس مهاجرت کردند.
مهاجرت و استقرار:
- در عصر صفویه، به دلیل مسائل امنیتی و دسترسی به مراتع جنوب خراسان، از نهبندان تا تایباد به صورت پراکنده مستقر شدند.
- برخی بزرگان طایفه بهلولی معتقدند که در ابتدا سه برادر به نامهای افضل، ساران و بهلول از استان فارس به این منطقه کوچ داده شدند.
پراکندگی فعلی:
- هم اکنون ۲۰٪ بهلولیها در استان فارس ساکن هستند.
- افضل به منطقه سرخس، بهلول در منطقه قهستان و ساران در جنوب خراسان سکنا گزیدند.
تقسیمات ایلی:
- افضل در جوانی در اثر درگیری کشته شد و از ساران طایفه سارانی به وجود آمد که گرایش به طوایف بلوچ نمود.
- بهلول که مردی غیور و جنگجو بود، از خواف تا نهبندان را تحت سلطه خویش درآورد.
- بهلول سه فرزند داشت به نامهای احمد، حسین و نادق که بعداً تیرههایی به همین نام در منطقه به وجود آمدند.
قدرت و نفوذ:
- طایفه بهلولی در زمان زندیه و قاجاریه از قدرت و سیطره زیادی برخوردار بود.
- اما پس از تخت قاپو، قدرت این طایفه رو به زوال نهاد.
مرکز ایل:
- تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، مرکز طایفه بهلولی روستای چاه زرد بود.
- حاجی حقداد اسعدزاده رئیس بزرگ طایفه بود و کلیه تیرههای بهلولی هنوز از فرزندان ایشان با عنوان "بیک" تبعیت میکنند.
ویژگیهای ایل:
- بهلولیها مردمی مسلمان، متعهد و شیعه هستند.
- به زبان فارسی تکلم میکنند.
- عشایری غیور و از مرزداران شجاع خطه شرق ایران هستند.
منابع:
نظر شما