گوران‌ها یکی از ایلات کرد هستند که در طول تاریخ در مناطق مختلف ایران پراکنده شده‌اند.

ریشه و خاستگاه:

• دانشنامه ایرانیکا: گوران‌ها را به عنوان یکی از ایلات کرد معرفی می‌کند.
• پروفسور مینورسکی: گوران‌ها را گروهی از مردمان کرد می‌داند.
• تحقیقات زبان‌شناسی: گویش‌های گورانی را از شاخه زازاگُورانی (زبان کردی) می‌داند و آن را به کردی نزدیک می‌داند.
• استاد کشاورز: گورانی و مردم گوران را اصیل‌ترین زبان و نژاد کرد می‌داند و آنها را هسته اولیه کرد می‌شمارد.
   

مناطق سکونت:

• در گذشته: طایفه‌های گورانی در منطقه کرمانشاه، طایفه‌های سنجابی، قلخانی و ... و از شمال تا نزدیکی کنگاور و دینور، از غرب تا نزدیکی خانقین و جنوب تا ایلام و شرق رودخانه سیمره و مناطق وسیعی از کردستان محل ییلاق و قشلاق مردم گوران بوده‌اند.
  
   
• امروزه:
  • روستای آوریم: در منطقه سوادکوه مازندران، با زبان طبری (مازندرانی) صحبت می‌کنند.
  • منطقه طالقان (کرج): شهر گونه کان یا جونقان در چهارمحال بختیاری گُوران می‌باشند.
  • استان همدان: گوره کان یا جورقان از هم نژادان مردمان گُوران کرمانشاه هستند که در زمان صفویه و قبل از آن به همدان و شهرکرد تبعید شده‌اند.
  • جزیره قشم: منطقه‌ای به نام گُوران در این جزیره وجود دارد.
  • استان فارس: طایفه‌ای از گوران‌ها که معروف به کرانی هستند در شهرستان سپیدان، بخش بیضاء، روستای باباکوهک (کرانی) با نام خانوادگی گوران نیک بنیاد زندگی می‌کنند.