پست در ایران تا سال 1258 به صورت «اداره پست» به فعالیتش ادامه می‌داد تا این که در این سال ناصرالدین شاه قاجار دستور تاسیس «وزارت پست» را صادر کرد. در زمان صدارت امیرکبیر تحولات عظیمی در وزارت پست ایران رخ داد و در پی آن نظام پستی نوین در کشور ایجاد شد؛ در این دوره سرویس‌های پستی منظمی بین شهرها ایجاد و تعرفه‌های پستی تعیین شد همچنین آیین‌نامه پستی کشور نیز به تصویب رسید. در سال 1288 با رواج تلگراف نام این وزارتخانه به «وزارت پست و تلگراف» تغییر کرد. در دوره رضاخان و در سال 1308 با خرید سهام شرکت تلفن، «وزارت پست و تلگراف و تلفن» شکل گرفت. (خیرگزاری تسنیم)

در دوره قاجار، پستخانه‌های دولتی در سراسر ایران ایجاد شد و ماموران پستی موظف بودند نامه‌ها و بسته‌ها را از یک شهر به شهر دیگر حمل کنند. این ماموران اغلب سوار بر شتر بودند که به دلیل استقامت و سرعت بالای خود، وسیله‌ی نقلیه‌ی مناسبی برای این کار بود.
مامور پست زمان قاجار لباسی ساده و تیره به تن داشت که معمولاً شامل شلوار گشاد، قبا و کلاه بود. او یک کوله‌پشتی یا صندوقچه‌ی کوچک نیز با خود حمل می‌کرد که نامه‌ها و بسته‌ها در آن قرار می‌گرفت.
مامور پست در طول مسیر خود باید از جاده‌های پرپیچ و خم و ناهموار عبور می‌کرد. او همچنین باید از خطرات احتمالی مانند دزدان و حیوانات وحشی در امان می‌ماند.
در این تصویر، یک مامور پست زمان قاجار سوار بر شتر خود در حال عبور از یک بیابان است. او لباسی تیره به تن دارد و یک کوله‌پشتی کوچک روی پشت خود دارد. شتر او نیز یک باربند بزرگ به پشت خود دارد که نامه‌ها و بسته‌ها در آن قرار گرفته‌اند.
این تصویر نشان‌دهنده‌ی سختی کار ماموران پست در دوره قاجار است. این افراد وظیفه‌ی مهمی داشتند و باید از مسیرهای طولانی و خطرناک عبور می‌کردند تا نامه‌ها و بسته‌ها را به مقصد برسانند.
در اینجا چند نکته‌ی جالب در مورد ماموران پست زمان قاجار آورده شده است:

ماموران پست در دوره قاجار معمولاً از اقشار فقیر جامعه بودند.
آنها حقوق کمی دریافت می‌کردند و باید سختی‌های زیادی را تحمل می‌کردند.
ماموران پست در دوره قاجار نقش مهمی در ارتباط بین مردم مناطق مختلف ایران داشتند.