میدان حسن‌آباد، یکی از میدان‌های قدیمی و شاخص تهران، در گذر زمان شاهد تحولات و دگرگونی‌های بسیاری بوده است. این میدان که در دوره پهلوی اول شکل گرفت، روزگاری بخشی از املاک میرزا یوسف آشتیانی، ملقب به مستوفی‌الممالک، از رجال قاجار بود.

از باغ‌های مستوفی‌الممالک تا پاتوق میوه‌فروشان:

در ابتدا، این محدوده به نام "حسن‌آباد" شناخته می‌شد. نامی که میرزا یوسف آشتیانی به یاد پسرش "حسن" بر آن نهاده بود.

تا سال‌ها، میدان حسن‌آباد پاتوق باغداران ونک بود. کشاورزان و کارگران املاک مستوفی‌الممالک، محصولات خود را در این میدان به مردم می‌فروختند. گیلاس، توت، خرمالو و دیگر میوه‌های تازه، از ونک به میدان حسن‌آباد می‌آمدند و در میان اهالی تهران مشتریان خود را پیدا می‌کردند.
 

از پارچه‌فروشی تا کاموا و ابزار:

با گذشت زمان و تغییر کاربری زمین‌ها، میدان حسن‌آباد رویه دیگری به خود گرفت. این بار، میدان به پاتوق پارچه‌فروش‌ها تبدیل شد. پارچه‌فروش‌ها، اغلب از اقلیت کلیمی، در این منطقه مغازه داشتند و به فروش انواع پارچه می‌پرداختند.

اما در دهه پنجاه شمسی، راسته پارچه‌فروش‌ها به خیابان زرتشت نقل مکان کرد و میدان حسن‌آباد جای خود را به اصناف دیگری داد.

امروزه، میدان حسن‌آباد به عنوان بورس کاموا و ابزار شناخته می‌شود. ضلع شمالی میدان به بورس مبلمان و تجهیزات اداری اختصاص یافته و در ضلع جنوب غربی آن، مغازه‌های کاموافروش‌ها صف کشیده‌اند.

علاوه بر این، در ضلع شرقی میدان، می‌توان بورس ابزار، قفل و پیچ و مهره و کلیدفروش‌ها را پیدا کرد.

میدان حسن‌آباد، نمادی از پویایی و تحول:

میدان حسن‌آباد، با گذر از دوره‌های مختلف تاریخی، شاهد کاربری‌های گوناگون بوده است. از پاتوق میوه‌فروشان تا مرکز پارچه‌فروشی و در نهایت تبدیل شدن به بورس کاموا و ابزار، این میدان همواره با پویایی و تحول عجین بوده است.

امروزه، میدان حسن‌آباد به عنوان یکی از مراکز مهم تجاری تهران، نقشی اساسی در اقتصاد و رونق کسب و کار پایتخت ایفا می‌کند.