پارسا دکتری حرفه‌ای (عمومی) 1391
موضوع: دامپزشکی
پدیدآور: امین ابوالقاسمی 
استاد راهنما: خداداد پیرعلی خیرآبادی
استاد مشاور: عزیزاله فلاح مهرجردی
دانشگاه شهرکرد، دانشکده دامپزشکی
چکیده

لینگواتولا سراتا از انگل های مشترک بین انسان و دام است که عامل اشکال مختلف لینگواتولوزیس در انسان، گوشت خواران و نشخوارکنندگان است .مهم ترین راه انتقال انگل به انسان: میوه، سبزیجات و آب آلوده به تخم انگل و همچنین ترشحات بینی، دهانی و مدفوع گوشت خواران به ویژه سگ های ولگرد است. همچنین مصرف گوشت و احشای نیم پز و خام حیواناتی مانند گوسفند، بز، گاو و سایر علف خواران سازه ی دیگری در آلودگی انسان به لینگواتولا سراتا است. در تحقیق حاضر به بررسی میزان آلودگی بزهای کشتار شده در شهرستان نجف آباد به انگل لینگواتولا سراتا پرداخته شد.به منظور تعیین میزان آلودگی 620 رأس بز شامل 423 بز نر و 197 بز ماده به طور تصادفی از بهار تا زمستان 1390 مورد بررسی قرار گرفتند. از آنجایی که احتمال آلودگی عقده های لنفاوی روده بند و میان سینه ای نسبت به سایر اندام ها در دام های اهلی بیشتر است، از این عقده ها جهت بررسی استفاده گردید. همچنین ارتباط بین سن، جنس و فصل با میزان آلودگی به طور مجزا مورد بررسی قرار گرفتند. در این بررسی 286 رأس بز به انگل لینگواتولا سراتا آلوده بودند که در عقده های لنفاوی روده بند 254 رأس بز و عقده های لنفاوی میان سینه ای 83 رأس بز آلودگی مشاهده گردید و 51 رأس آلودگی را در هر دو عقده نشان دادند. با افزایش سن میزان آلودگی افزایش یافت و بیشترین آلودگی مربوط به فصل بهار بود، همچنین میزان آلودگی در جنس ماده بیشتر از نر بود. نتایج به دست آمده نشان می دهد که میزان آلودگی در بز بالا بوده که این امر از لحاظ بهداشتی باید مورد توجه قرار گیرد.