ارزیابی تطبیقی روش‌های طراحی معماری ‌‌‌‌منطقه‌گرا در اقلیم گرم و خشک (نمونه مورد مطالعه: شهر مصدر ابوظبی و شهر شوشتر نو خوزستان) مقاله
نویسنده: شمسایی، گلناز ؛ مجیدی، فاطمه السادات ؛

پژوهش های نوین علوم جغرافیایی، معماری و شهرسازی زمستان 1402، سال پنجم - شماره 45 (‎22 صفحه - از 119 تا 140 )

    
چکیده:
معماری منطقه گرا رویکردی است که در آن طراحی ساختمان‌ها و فضاهای شهری باتوجه به شرایط اقلیمی و محیطی منطقه انجام می‌شود. در این مقاله» روش‌های طراحی معماری منطقه‌گرا در اقلیم گرم و خشکک مورد بررسی قرا رگرفته است. برای این منظورء دو نمونه موردی از شهرهای واقع در این اقلیم» شامل شهر مصدر ابوظبی در امارات متحده عربی و شهر شوشتر نو در ایران انتخاب‌شده‌اند. روش تحقیق مورداستفاده در پژوهش حاضر از نوع کیفی وتحلیل داده‌ها ترکیبی از روش تحقیق توصیفی» موردی و تطبیقی می‌باشد. یافته‌ها حاکی از آن است که در شهر مصدرء معماری مدرن با استفاده از فناوری‌های جدید به‌خوبی با شرایط اقلیمی سازگار شده است. برای مثال جهت گیری مناسب (سایت شهرء محورهای اصلی و فرعی و فرم ساختمان‌ها)» استفاده از سایه‌اندازهای ثابت» هوشمند و خورشیدی» طراحی برج بادی برای تهویه مطبوع و. .. ازجمله راهکارهای طراحی معماری منطقه‌ گرا در این شهر هستند که می‌توان بیان نمود در معماری این شهر بیشتر بر راهکارهای اقلیمی و اقتصادی تمرکز شده است. در شهر شوشتر نو معماری سنتی با استفاده از مصالح و عناصر بومی» پاسخ مناسبی به شرایط اقلیمی داده و برای مثال استفاده از بادگیرء ساباط رواق» ایوان» توجه به شیب و توپوگرافی زمین» حیاط مرکزی و. . . ازجمله راهکارهای طراحی معماری منطقه‌گرا در این شهرمی باشند و به نوعی در معماری شهر شوشترنو بر راهکارهای اقلیمی و فرهنگی توجه ویژه‌ای شده است. با مقایسه این دو نمونه موردی» می‌توان نتیجه گرفت که معماری منطقه‌گراء رویکردی ارزشمند برای طراحی ساختمان‌ها در اقلیم گرم و خشک است. این رویکرد می‌تواند به کاهش آثار منفی تغییرات اقلیمی» بهبود آسایش حرارتی» کاهش مصرف انرژی و بهبود کیفیت زندگی انسان‌ها در این مناطق کمک نماید.