نویسندگان

سید حسن رسولی  1  آزیتا رجبی  2  صدرالدین متولی 3
1 دانشجوی دکتری، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 دانشیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 دانشیار گروه جغرافیا، واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران

گردشگری ابزار توسعه سرزمینی سودمندی است که بر پایه ی برنامه‌ریزی های موفقیت آمیز، ارتقا توسعه متوازن مناطق را فراهم می‌کند. گردشگری و توسعه منطقه ای ارتباط نزدیکی دارند. شهر ساری علی رغم برخورداری از ظرفیت تبدیل شدن به یک منطقۀ نمونۀ گردشگری، موانع اساسی مختلفی را در جهت رسیدن به این هدف دارد. هدف از این پژوهش تدوین الگوی گردشگری شهر ساری در راستای محوریت توسعه منطقه ای است. پژوهش حاضر از بعد هدف، کاربردی و از بعد ماهیت توصیفی – تحلیلی و میدانی می‌باشد. جامعه آماری شامل شهروندان، خبرگان و متخصصان در زمینه گردشگری در شهر ساری بودند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در پژوهش حاضر، پرسشنامه بوده است که میان شهروندان، متخصصان و خبرگان در زمینه گردشگری توزیع شده است. برای تحلیل اطلاعات از روش دیمتل فازی استفاده شده است. نرم افزارهای به کار گرفته شده در این تحقیق MAXQDA و SPSS می باشند. بدین ترتیب برای دستیابی به گردشگری پایدار شهر ساری مبتنی بر توسعه منطقه‌ای، پژوهش حاضر الگویی را پیشنهاد می‌دهد که در آن از فرایند مشارکتی چندین ذینفع استفاده شده باشد. از آنجایی که در راستای مشارکت ذی‌نفعان برای گردشگری پایدار، مطالعات بسیاری انجام نشده است می‌توان چارچوبی را با استفاده از شواهد مطالعه موردی برای پشتیبانی از فرآیند اجرا و مدیریت برای گردشگری پایدار طراحی کرد. این چارچوب مدیریت پیاده‌سازی چند ذی‌نفع برای «[پاسخ دادن] به درخواست سازمان‌های مدیریت مقصد برای مشارکت مؤثر ذینفعان در اجرای [گردشگری پایدار]» ایجاد شده است و امکانی را برای رسیدگی به مسائل کلیدی مرتبط با ذینفعان در حالی که به طور سیستماتیک ذینفعان را درگیر می‌کند، ارائه می‌دهد.