موسوی چلک درخصوص حضور کارگران افغانستانی و تأثیر آن بر فرصت‌های شغلی کارگران ایرانی اظهار کرد:

🔹 گاهی این تصور ایجاد می‌شود که کارگران افغانستانی فرصت‌های شغلی کارگران ایرانی را اشغال کرده‌اند. این موضوع هم درست است و هم نادرست. درست از این منظر که کارفرمایان به دنبال کارگرانی هستند که هزینه کمتری برایشان داشته باشد؛ یعنی کارگری که بیمه نداشته باشد، حقوق کمتری دریافت کند و اعتراضی به شرایط کار نداشته باشد. در واقع، کارفرما به دنبال کارگری ارزان و بی‌دردسر است که بدون چالش‌های حقوقی و اعتراضی بتواند از او بهره‌برداری کند.

🔹 سیمین کاظمی، جامعه‌شناس، نیز به این موضوع اشاره کرده و تأکید دارد که مسئولیت اصلی بر عهده کارفرمایان ایرانی است. وی می‌گوید: «نمی‌دانم چرا همیشه کارگران افغانستانی سرزنش می‌شوند، درحالی‌که این کارفرمای ایرانی است که از امضای قراردادهای رسمی با کارگران خودداری می‌کند و از اجرای قوانین کار سر باز می‌زند. کارفرما این حق را دارد که بین کارگر ایرانی و افغانستانی یکی را انتخاب کند. پس چرا در چنین مواقعی، کارفرمایان مورد سرزنش قرار نمی‌گیرند و این انتقادات تنها متوجه کارگران افغانستانی است که حاضرند با حقوق کمتر کار کنند؟»

این مسئله نشان می‌دهد که مشکلات ساختاری و عدم اجرای قوانین کار توسط کارفرمایان، عامل اصلی در بروز نابرابری‌های شغلی است، نه حضور کارگران مهاجر.