پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی، در سال 1945، دانشمندان پشتِ ماجرای بمب تصمیم گرفتند که طلوع عصر هسته ای را با ایجاد ساعت قیامت علامت گذاری کنند. چقدر به 'نیمه شب' یا نابودی کامل در نتیجه فناوری ساخت بشر نزدیک شده ایم. ساعت در طول تاریخ خود بیست و چهار بار جابجا شده است (هشت بار به عقب و شانزده بار به جلو)، اما با جنگ در اوکراین و بحران آب و هوا، ارزیابی سالانه که در ژانویه منتشر شد، اکنون بیش از هر زمان دیگری مرتبط به نظر می رسد. ما از ریچل برونسون، رئیس و مدیر عامل بولتن دانشمندان اتمی - یک سازمان غیرانتفاعی مستقر در شیکاگو که مسائل امنیتی جهانی را ارزیابی می‌کند - خواستیم که این علم را پشت سر هم کشف کند.

زمانی که این ساعت در سال 1947 عرضه شد، هفت دقیقه مانده به نیمه شب را نشان می داد. در سال 2020، زمان به 100 ثانیه کاهش یافت، جایی که امروز باقی مانده است. عدد چگونه محاسبه می شود؟

ساعت برای اولین بار روی جلد مجله بولتن ظاهر شد.2 در آن سال‌های اولیه، زمان به صلاحدید سردبیر و مؤسس، یوجین رابینوویچ، تعیین می‌شد که آن را بر اساس بحث‌هایش با مشاوران در این زمینه تنظیم می‌کرد. پس از مرگ او، در سال 1973، این مسئولیت به هیئت علم و امنیت ما منتقل شد، که متشکل از کارشناسان آب و هوا، هسته ای و فناوری است.

زمان با تغذیه داده ها به رایانه ها و پمپاژ تعدادی مشخص نمی شود - اگرچه بسیاری از دانشمندان در هیئت مدیره این کار را به طور منظم برای کار خود انجام می دهند. در عوض، این یک قضاوت مبتنی بر این است که آیا بشر در مقایسه با سال‌های گذشته ایمن‌تر است یا در معرض خطر بیشتری قرار دارد.

در سال 1945، تنها فناوری که پتانسیل تغییر حیات روی زمین را داشت، هسته ای بود. خوش بینی زیادی در مورد آنچه که می تواند انجام دهد وجود داشت: نیرو دادن به سفینه های فضایی، تامین منابع انرژی پاک. اما خطرات نیز بسیار واضح بود، بنابراین تمرکز ما شد.

در طول سال ها، مسائل دیگر مرتبط تر شده اند. تغییرات اقلیمی چیزی نیست که ما به طور رسمی قبل از سال 2007 روی آن متمرکز شده بودیم. ما همچنین چشم خود را به فناوری های نوظهور نگاه می کنیم و از خود می پرسیم که آیا آنها را به گونه ای مدیریت می کنیم که به جای تهدید زندگی، در حال پیشرفت هستند یا خیر. اخیراً، ما توجه کرده‌ایم که چگونه از اطلاعات نادرست و نادرست برای تضعیف اعتماد به نهادها استفاده می‌شود.
آیا نمونه های قابل توجهی از زمانی که ساعت به عقب یا جلو رفته است وجود دارد؟

توافق‌نامه‌های بین‌المللی کنترل تسلیحات و تغییرات در وضعیت‌های نظامی تمایل دارند ساعت را به عقب برگردانند. مهم ترین تغییر در سال 1991 بود، پس از جنگ سرد، زمانی که تعهد واقعی برای کاهش تعداد سلاح های هسته ای در حال ایجاد وجود داشت.

سال 2016 سال بزرگ دیگری بود: توافقات بین المللی بزرگی در افق وجود داشت، با توافق هسته ای ایران و کنوانسیون هایی در پاریس در مورد تغییرات آب و هوایی. اما پس از آن دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد و ایالات متحده از توافق ایران و توافق پاریس خارج شد. به جای اینکه بتوانیم ساعت را در سال 2017 به عقب برگردانیم، آن را به جلو بردیم.

در سال 2022، به دلیل جنگ در اوکراین، توجه زیادی به ما شده است. ما این حق را برای خود محفوظ می‌داریم که ساعت را در هر نقطه‌ای جابجا کنیم، اما تصمیم گرفتیم که اولین بار در فوریه حمله را انجام ندهیم، زیرا از قبل تنش‌های فزاینده را در تصمیم خود در سال 2021 لحاظ کرده بودیم.

چیز دیگری می توانیم از ساعت یاد بگیریم؟

قرار است نمادی باشد3 تا به ما یادآوری کند که سرنوشت جهان در دستان ماست. در نهایت، این به ما سیاست گذاران و سازمان های مدنی بستگی دارد که از ما بخواهیم خطرات علم و فناوری را بهتر مدیریت کنیم تا بتوانیم از همه مزایای آنها بهره مند شویم.

1. آلبرت انیشتین یکی از اولین مشارکت کنندگان پروژه ساعت قیامت بود.

2. مارتیل لانگزروف، هنرمندی که تصویر ساعت اصلی را خلق کرد، در ابتدا به فکر استفاده از نماد اورانیوم روی جلد مجله بود.

3. یک ساعت فیزیکی روز قیامت در دانشگاه شیکاگو وجود دارد که هر سال برای منعکس کردن آخرین ارزیابی بولتن تنظیم می شود.