بسیاری از افراد این دو وضعیت را با یکدیگر اشتباه می‌گیرند، اما ایست قلبی و حمله قلبی دو شرایط پزشکی متفاوت هستند. هرچند هر دو به عملکرد نامناسب قلب مربوط می‌شوند، اما در سازوکار و نتایج کاملاً متفاوت هستند.

حمله قلبی (انفارکتوس میوکارد)

حمله قلبی زمانی رخ می‌دهد که جریان خون به عضله قلب به دلیل انسداد در شریان‌های کرونری متوقف می‌شود. این انسداد معمولاً به دلیل تجمع بافت چربی و فیبری است که رگ‌ها را مسدود کرده و جریان خون را محدود می‌کند. این امر باعث آسیب یا مرگ عضله قلب می‌شود.

علائم حمله قلبی:

• درد یا ناراحتی در قفسه سینه
• انتشار درد به بازوها، پشت، گردن، فک یا معده
• تنگی نفس
• حالت تهوع
• عرق کردن و رنگ‌پریدگی
   

ایست قلبی

ایست قلبی زمانی رخ می‌دهد که قلب به طور ناگهانی از تپش بازمی‌ایستد و به عنوان یک پمپ موثر عمل نمی‌کند. این اتفاق معمولاً به دلیل مشکلات الکتریکی در قلب رخ می‌دهد که منجر به اختلال در ریتم طبیعی آن می‌شود.

علائم ایست قلبی:

• از دست دادن ناگهانی هوشیاری
• نبود نبض یا ضربان قلب
• توقف تنفس
• رنگ‌پریدگی یا آبی شدن پوست

ارتباط بین حمله قلبی و ایست قلبی:

حمله قلبی می‌تواند باعث ایست قلبی شود، اما این دو همیشه همراه با یکدیگر نیستند. در جریان حمله قلبی، عضله قلب ممکن است به دلیل آسیب نتواند سیگنال‌های الکتریکی را به درستی هدایت کند که منجر به ایست قلبی می‌شود. با این حال، ایست قلبی معمولاً منجر به حمله قلبی نمی‌شود.

تفاوت‌های کلیدی:

• حمله قلبی: نتیجه انسداد در شریان‌های کرونری است که به عضله قلب آسیب می‌زند.
• ایست قلبی: نتیجه بی‌نظمی در سیستم الکتریکی قلب است که منجر به توقف ضربان قلب می‌شود.

هر دو وضعیت نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند و تأخیر در درمان می‌تواند عواقب خطرناکی داشته باشد.