روستای کوهمیتگ در قسمت شمالی غربی شهر راسک، مرکز شهرستان سرباز، قرار دارد. این روستا یکی از کهن‌ترین روستاهای شهرستان سرباز به شمار می‌رود و با قدمتی بالغ بر ۲۰۰۰ سال، دارای ۵ اثر تاریخی ثبت شده در فهرست آثار ملی ایران است. بر اساس آخرین سرشماری، جمعیت این روستا بالغ بر هزار نفر است.

موقعیت جغرافیایی و ویژگی‌های طبیعی: روستای کوهمیتگ در منطقه‌ای کوهستانی و میان‌کوهی واقع شده و در امتداد رودخانه سرباز شکل گرفته است. این موقعیت جغرافیایی باعث شده تا ویژگی‌های خاصی از نظر نوع عمل‌آوری محصولات کشاورزی، دامداری، معماری خانه‌ها و نوع معیشت در این روستا ایجاد شود.

نام‌گذاری: نام این روستا از دو بخش «کوه» و «مێتَگ» تشکیل شده که بخش دوم آن در زبان بلوچی به معنای محله، کوی و برزن است. یکی از اصلی‌ترین دلایل این نام‌گذاری، محصور بودن روستا با کوه‌های بلند است. به طور کلی، کوهمیتگ به معنی کوی و برزنی است که توسط کوه محصور شده است.

اقتصاد و معیشت: شغل اصلی مردم روستا کشاورزی و دامداری است. انواع محصولات کشاورزی این روستا شامل انبه، موز، پاپایا (خربزه درختی)، خرما، کنار، مرکبات (پرتقال، لیموترش و لیموشیرین)، گندم، جو، ذرت و برنج است.

معماری: خانه‌ها و معماری روستا تا حدودی از معماری سنتی بلوچستان پیروی می‌کند، اما سبک منحصر به فرد خود را دارد که مطابق شرایط آب و هوایی روستا شکل گرفته است. خانه‌ها معمولاً خشتی و گلی هستند و استفاده از آجر و سنگ لاشه نیز معمول است.

جمعیت و طوایف: در روستای کوهمیتگ طوایف بلوچ ساکن‌اند که اکثراً با یک‌دیگر نسبت نزدیک دارند و گاه فامیل خود را تغییر داده‌اند. این طوایف شامل ملازهی، میر، دهقانی فجر، نورالهی، غلام‌زهی، طاهری، یعقوبی، رئیسی، ملایی، حسینی، صالحی و غیره می‌باشد.

فرهنگ و آداب و رسوم: در فرهنگ، آداب و رسوم، زبان و پوشاک از سایر مناطق بلوچستان پیروی می‌کنند. دارای لهجهٔ خاص خود از زبان بلوچی هستند. به علت گرمای زیاد و تابش شدید خورشید، لباس مردان اغلب به رنگ‌های روشن آبی و سفید است و برای جلوگیری از تابش مستقیم آفتاب، عمامه‌ای دور سر می‌پیچند و شال یا لنگی بر روی سر و شانه می‌اندازند. سوزن‌دوزی و گلدوزی بلوچی نیز در این روستا رواج بسیاری دارد.