۱. مَکُران:
مَکُران از ترکیب دو واژه مکا و کران تشکیل شده است.

• مکا: به معنی سرزمین پیوسته به دریا
• کران: به معنی حاشیه یا کنار
  بنابراین، مکا به معنای «سرزمین حاشیهٔ دریا» است. با گسترش ساتراپ و اضافه شدن مناطق اطراف، نام این منطقه به مکُّران تغییر یافت.

۲. سیستان:
سیستان برگرفته از نام سکاستان است. در تاریخ، سکاها مدت کوتاهی بر سرزمین مکران سلطه داشتند و نام آن را به سکاستان تغییر دادند، اما پس از مدتی مهاجرت کردند.

۳. سرحد:
سرحد به معنای پایان یا مرز است.

۴. خاش:
خاش برگرفته از خوش است و به دلیل وجود رود آب شیرین در این محل، به تلفظ بلوچی خواش و حواش تغییر یافته است.

۵. گِه:
گِه به معنی نیکو یا خوب است (مانند بِهتر و گِهتر) و نام قدیمی نیکشهر بوده است.

۶. دزاپ:
دزاپ به معنی سرزمینی که آب را در خود فرو می‌برد است. این نام قدیمی برای زاهدان بوده است و از ترکیب دزد و آب ساخته شده است.

۷. کسرکند:
کسرکند از کسر (دشت) و کند یا قند (شهر) تشکیل شده است. مشابه نام‌های سمرقند، در اینجا نیز به معنی دشت یا شهر است.

۸. چابار یا چهبار:
چابار به معنای منطقه‌ای که در آن چاه‌های زیادی وجود دارد است. چه (چاه) و پسوند بار در بلوچی به معنای «سرزمینی که چیزی در آن زیاد باشد» است.

۹. رودبار:
رودبار به معنی سرزمین رودها است.

۱۰. لاشار:
لاشار به معنای سرزمین مرتفع است.

۱۱. شستون:
شستون به معنی دیار شاهان و نام قدیمی سراوان است.

۱۲. پهرگ:
پهرگ به معنی دشت یا زمین پهناور و گسترده است. نام‌های فهرج، پهره (ایرانشهر)، بن‌پهر (بمپور) برگرفته از همین نام هستند.

۱۳. بن‌پور:
بن‌پور به معنی پایین دشت است. ترکیب بُن (پایین) و پهر (دشت) است.

۱۴. پسابندن:
پسابندن به معنی بندر ماهی‌فروشان است. پاسار به معنی بازار ماهی‌فروشی و بندن به معنی بندر است.

۱۵. هامون:
هامون به معنای تالاب یا دریاچه‌ای که پرآب باشد است.

۱۶. باهُوکلات:
باهُوکلات از ترکیب باڑو و کلات تشکیل شده است. باڑو به معنی خانه‌ای که با خشت و سنگ ساخته شده و کلات به معنای قلعه است.

۱۷. دشتیاری:
دشتیاری به معنی دشت یارمحمد است.