همبستگی و مراقبت اجتماعی نئاندرتال‌ها از کودکان مبتلا به نشانگان داون
مطالعه‌ای تازه بر روی بقایای یک کودک نئاندرتال که در غار کووا نگرا در والنسیا کشف شده، نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها نه تنها دارای حس هم‌نوع‌دوستی بودند، بلکه آگاهی لازم برای مراقبت از افرادی با ناهنجاری‌های ژنتیکی مانند نشانگان داون (تریزومی ۲۱) را نیز داشتند. این کودک که حدود ۱۴۶ تا ۲۷۲ هزار سال پیش زندگی می‌کرد و در زمان مرگ شش ساله بود، به دلیل علائمی چون ناشنوایی تقریباً کامل، سرگیجه‌های شدید و ناتوانی در حفظ تعادل، نیازمند مراقبت‌های ویژه‌ای بوده است.
محققان به این نتیجه رسیدند که زنده ماندن این کودک تا سن شش سالگی تنها با حمایت گسترده از سوی مادر و سایر اعضای گروه امکان‌پذیر بوده است. مرسدس کوند-والورده، دیرین‌مردم‌شناس دانشگاه آلکالا در اسپانیا، تأکید می‌کند که بقای این کودک نشان‌دهنده آن است که نئاندرتال‌ها از آگاهی و توان لازم برای حمایت از افراد آسیب‌پذیر برخوردار بوده‌اند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها برخلاف تصور رایج، دارای حس همبستگی و مراقبت اجتماعی بوده و قادر به ارائه مراقبت‌های نوع‌دوستانه به اعضای ضعیف‌تر گروه خود بوده‌اند.
نظر شما