نام لنگرود، ترکیبی است از "لنگر" و "رود". در اینجا، "لنگر" به معنای ثبات، وقار و آرامش است، و اصطلاحاً به همان حالتی اشاره دارد که کشتی‌ها با انداختن لنگر در آب به آرامش و سکون می‌رسند. این مفهوم با ویژگی‌های رودخانه لنگرود که از میان شهر می‌گذرد، همخوانی دارد. جریان آرام این رودخانه باعث شده که به نظر برسد، رود بدون هیچ عجله‌ای حرکت می‌کند، به گونه‌ای که این سکون و آرامش در خود شهر هم حس می‌شود.

در ترکیب واژه‌ها، دو "ر" ادغام شده و نام "لنگرود" به وجود آمده است. این نام، در واقع بیانگر رودی با آرامش و وقار است، که در آن نه تنها جریان ملایم و بی‌تلاطم آب، بلکه آرامش طبیعی محیط پیرامون آن نیز دیده می‌شود.

تاریخی بودن این واژه نیز به گذشته برمی‌گردد؛ زمانی که کشتی‌های باری در ابتدای این رودخانه لنگر می‌انداختند و در سکون کامل، بارگیری و تخلیه بار خود را انجام می‌دادند. این فعالیت‌های اقتصادی در طول تاریخ یکی از دلایل رونق شهر لنگرود بود و این نقش اقتصادی همراه با جریان آرام رودخانه باعث شکل‌گیری شخصیت شهر و پیوندش با واژه "لنگر" شده است.

به همین ترتیب، لنگرود نه تنها از نظر طبیعی و جغرافیایی به معنای رودی آرام است، بلکه به عنوان یکی از مراکز تجاری قدیم نیز شناخته می‌شد، جایی که کشتی‌ها بارگیری می‌کردند و در کنارش، آرامش و ثباتی اقتصادی در شهر حکم‌فرما بود.