ضریح حضرت معصومه(س) در گذر تاریخ
پشت ضریح نقره‌ای فعلی حرم، ضریحی کاشی با زمینه‌ی لاجوردی است با کتیبه‌ای به خط ثلث و در سال ۹۵۰ قمری به‌دستور شاه طهماسب ساخته شده است.
این ضریح تا زمان ناصرالدین شاه پابرجا بود ولی روی در دچار فرسودگی شده بود. نقره‌ی آن را آب کردند و غال گذاشتند، پنجاه هزار مثقال نقره‌ی خالص به‌دست آمد. به آن نقره افزودند و به سرپرستی ذوالفقارخان پسر میرزا آقاخان صدراعظم نوری ضریح سابق را ساختند.
این ضریح نیز فرسوده شد. در سال ۱۳۲۸ شمسی حاج سید ابوالفضل تولیت به فکر تجدید ضریح افتاد و از اصفهان اهل فن را به‌کار گرفت و ضریحی با همان اشعار سابق بساخت. در این ضریح ۱۵ کیلو طلا، ۱۰۷۲ کیلو نقره به کار رفت و اجرت آن سه میلیون ریال شد.
ضریح امروزی ضریحی است که در سال ۱۳۴۸ شمسی به دست آقای حسین پرورش زرگر اصفهانی تجدید شد، سقف چوبین را جمع کردند و پرورش سقفی از برنج ساخت و روی آن را قلم‌زنی کرد و آب طلا داد و بر بالای ضریح نصب کرد.
این کتیبه بیش از پنج میلیون ریال هزینه برداشت و سایر هزینه‌ها به هفتاد هزار تومان رسید.
به کوشش: سوسن بیات
عکس: ضریح حرم حضرت معصومه(س)، از محمدتقی نوری، ۱۲۸۲ شمسی
منبع: کتاب «کتابه‌های حرم مطهر حضرت معصومه(س) و حظیره‌های اطراف آن» اثر منوچهر ستوده
نظر شما