اجزاء و تقسیمات قرآن کریم
فهرست عناوین
مفهوم سوره و آیه | 0 |
اسامی سورهها | 1 |
تعدد نام برخی سورهها | 3 |
نامهای گروهی سورههای قرآن | 4 |
عدد سورهها و آیات قرآن | 5 |
عدد آیات سورهها طبق روایت کوفیین: | 6 |
پینوشتها: | 6 |
محمد هادی معرفت
مفهوم سوره و آیه
سوره از«سور بلد»(دیوار بلند و گرداگرد شهر)گرفته شده است، زیرا هر سورهآیاتی را در بر گرفته است و به آن احاطه دارد، مانند حصار(سور)شهر که خانههاییرا در بر گرفته است.
برخی آن را به معنای بلندای شرف و منزلت رفیع گرفتهاند، زیرا بنابر گفتهابن فارس یکی از معانی سوره، علو و ارتفاع است و«سار یسور»به معنای غضبنمودن و بر انگیخته شدن از همین ماده است.هر طبقه از ساختمان را نیز سورهمیگویند.
ابو الفتوح رازی میگوید:«بدان که سوره را معنا منزلتبود از منازل شرف و دلیلاین، قول نابغه ذبیانی است:
ا لم تر ان الله اعطاک سورة تری کل ملک دونها یتذبذب
نمیبینی که خداوند به تو شرف و منزلتی رفیع داده است که هر پادشاهی نزد آنمتزلزل مینماید».اضافه میکند:«با روی شهر را از آن جهتسور خوانند که بلند ومرتفع باشد» (1).
برخی دیگر آن را از«سور»به معنای پاره و باقی مانده چیزی دانستهاند.ابو الفتوحدر این باره میگوید:«اما آن که مهموز گوید، اصل آن از«سؤر الماء»باشد و آن بقیهآب بود در آبدان و عرب گوید:«اسارت فی الاناء»اگر در ظرف چیزی باقی گذاری.
از همین جاست که اعشی بنی ثعلبه-شاعر عرب-میگوید:
فبانت و قد اسارت فی الفؤاد صدعا علی نایها مستطیرا
آن زن، از من جدا شد و در دل باقی گذارد شکافی عمیق بر اثر دوری خود که هرلحظه در حال گسترش است» (2).
بنابر این، سوره در اصل سؤوه بوده(به معنای پارهای از قرآن)و به منظور سهولتدر تلفظ، همزه به واو بدل شده است، و تمام قاریان متفقا آن را با واو خواندهاند و درهیچ یک از موارد نه گانه که در قرآن آمده کسی آن را با همزه قرائت نکرده است.
آیه، به معنای علامت است، زیرا هر آیه از قرآن نشانهای بر درستی سخن حق تعالی استیا آن که هر آیه مشتمل بر حکمی از احکام شرع یا حکمت و پندیاست که بر آنها دلالت دارد:
و تلک آیات الله نتلوها علیکبالحق و انک لمن المرسلین (4) و ...کذلک یبین الله لکم الآیات لعلکم تتفکرون (5).
جاحظ گوید:«خداوند کتاب خود را-کلا و بعضا-بر خلاف شیوه عربنام گذاری کرد و تمام آن را قرآن نامید.چنان که عرب مجموع اشعار یک شاعر رادیوان میگوید.و بعض(پاره)آن را مانند قصیده دیوان، سوره و بعض سوره را مانندهر بیت قصیده، آیه نامیده و آخر هر آیه را مانند قافیه در شعر، فاصله گویند» (6).
راغب اصفهانی میگوید:«آیه، شاید از ریشه«ای»گرفته شده باشد، زیرا آیهاست که روشن میکند:ایا من ای، کدام از کدام است»ولی صحیح آن است که از«تایی»اخذ شده باشد، زیرا تایی به معنای تثبب و پایداری است.گویند:«تای ایارفق، مدارا کن، آرام باش»و شاید از«اوی الیه»گرفته شده باشد، به معنای پناه بردنو جای گزین کردن و هر ساختمان بلندی را آیه گویند: ا تبنون بکل ریع آیة تعبثون (7) ، در زمینهای مرتفع ساختمانهای بلندی به پا میدارید و بیهوده کاری میکنید».
سپس گوید:«هر جملهای از قرآن را که بر حکمی از احکام دلالت کند آیه گویند، خواه سوره کامل باشد یا چند فصل یا یک فصل از یک سوره، و گاه به یک کلام کاملکه جدا از کلام دیگر باشد آیه گویند.به همین اعتبار آیات سورهها قابل شمارشاست و هر سوره را مشتمل بر چند آیه گرفتهاند» (8).
1
لازم استبه طور اختصار یاد آور شویم که اشتمال هر سوره بر تعدادی آیات، یکامر توقیفی است.و کوچکترین سوره-سوره کوثر-شامل بر سه آیه است.وبزرگترین سوره-سوره بقره-شامل بر 286 آیه است.به هر تقدیر کم یا زیاد بودنآیههای هر سوره با دستور خاص پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله انجام گرفته و هم چنان بدون دخلو تصرف تاکنون باقی است، و در این امر سری نهفته است که مربوط به اعجاز قرآن و تناسب آیات میباشد.
اسامی سورهها
اسامی سورهها مانند تعداد آیات هر سوره توقیفی است، و با صلاح دید شخصپیامبر نام گذاری شده است.بیشتر سورهها یک نام دارد و برخی دو یا چند نام.ایننام گذاریها، طبق شیوه عرب با کوچکترین مناسبت انجام میگرفته است (9) که وجهتسمیه برخی از آنها در جدول زیر آمده است:
وجه تسمیه نام سوره
استعماللفظ بقره و سخن گفتن درباره آن فقط در این سوره بوده است،گر چه لفظ«البقر»در سوره انعام(آیه 144 و 146)و لفظ«بقرات»در سوره یوسف(آیه43 و 46)آمده است ولی با آن تفصیلی که در سوره بقره درباره آن سخن گفته شده، در آنها مطلبی نیامده بقره
لفظ«آلعمران»فقط دو بار در این سوره(آیه 33 و 35)آمده است و در جای دیگر قرآن نیست. آل عمران
درهفده آیه از این سوره احکام نساء به تفصیل آمده است. نساء
فقطدر این سوره(آیه 112 و 114)لفظ«مائده»آمده است و در جای دیگر قرآن ذکر نشده است. مائده
در شش آیه از این سوره بیشاز سایر سورهها درباره انعام سخن گفته شده است. انعام
فقطدر این سوره(آیه 46 و 48)لفظ«اعراف»دو بار آمده است. اعراف
فقطدر این سوره(آیه 1)لفظ«انفال»دو بار آمده است. انفال
دربارهبرائت از مشرکین گفته شده است و در جای دیگر قرآن بدین صورتمطلبی نیامده است. برائت
تنهاسورهای است در قرآن که از حالات حضرت یونس سخن به میان آمده است. یونس
فقط در این سوره درباره حضرت هود سخن گفته شده است. هود
در این سوره بیست و پنجبار نام مبارکاین پیامبر تکرار شده است. یوسف
تنهاسورهای(آیه 13)است که از تسبیح رعد سخن گفته شده است و در سوره بقره(آیه 19)از رعد فقط نامی برده شده است. رعد
به تفصیل از دعای ابراهیم درباره شهر مکهو ذریه طیبهاش، سخن گفته شده است. ابراهیم
تنها سورهای است که در آن از اصحابحجر سخن گفته شده است. حجر
تنهاسورهای است که از نحل سخن به میان آمده است. نحل
تنهاسورهای است که در آن از اسراء سخن گفته شده است. اسراء
تنها سورهای است که در آن درباره اصحابکهف مطلبی آمده است. کهف
تنهادر این سوره سر گذشتحضرت مریم با عنوان«و اذکر فی الکتاب مریم...»(آیات 35-16)به تفصیلآمده و در سوره آل
عمران با عنوان آل عمران به شرح حال او اشاره شده است. مریم
با لفظ «طه» آغاز شده است. طه
تنها سورهای است که از انبیای معروف(نزد عرب)سخنبه میان آمده است. انبیا
در این سوره به تفصیل(آیات38-25)از احکام حجسخن گفته شده و اعلام به حجشده است:«و اذن فی الناس بالحج...». حج
اینسوره با جمله«قد افلح المؤمنون...»آغاز شده است. مؤمنون
آیهنور در این سوره آمده است. نور
2
دراین سوره قرآن با نام فرقان آورده شده و نزول آن یاد آوری شده است و خداوند به خود تبریک گفته است. فرقان
تنهاسورهای است که لفظ«شعراء»در آن آمده است. شعراء
اینسوره تنها سورهای است که در آن از نمل سخن گفته شده است. نمل
در اینسوره عبارت«قص علیه القصص»(هم فعل و هم مصدر)آمده است،گر چه در سوره یوسف نیز«نقص علیک احسن
القصص»آمده، ولی در آن جا اولویتبا تسمیه به نام یوسف بوده است. قصص
تنهاسورهای است که این نام در آن برده شده است. عنکبوت
تنها سورهای است که این نامدر آن برده شده است. روم
به جهت اشتمال آن بر آیه سجده بدین نام نامیده شده است،البته در سه سوره دیگر نیز آیه سجده وجود دارد، ولی
اولویت در آنها با دیگر نامهاست. سجده
تنهاسورهای است که در آن به واقعه احزاب اشاره شده است. احزاب
تنهاسورهای است که در آن لفظ«سبا»ذکر شده است. سبا
به گونهای که ملاحظه شد در نام گذاری سورهها مناسبتی وجود دارد.البته عللیکه در این نام گذاریها ذکر میشود هرگز وجه انحصار ندارد، زیرا در نام گذاری، کمترین مناسبت کافی است:«یکفی فی التسمیة ادنی مناسبة».
3
تعدد نام برخی سورهها
بیشتر سورهها یک نام دارند.برخی دو یا سه یا بیشتر که این تعدد در نام بهجهات خاصی بوده است.مانند:
سوره حمد با نام فاتحة الکتاب و ام الکتاب و السبع المثانی.جلال الدین سیوطی بیش از بیست نام برای این سوره آورده است (10).
فاتحة الکتاب:از آن جهتبدین نام خوانده شده که نخستین سوره قرآن است.نهفقط در مصحف شریف به عنوان اولین سوره بتشده، بلکه اولین سوره کاملیاست که از آسمان فرود آمده است.
ام الکتاب:ام به معنای مقصد و هدف است و سوره حمد بدین جهت ام الکتابخوانده شده که تمام اهداف و اغراض قرآنی در این سوره کوتاه فراهم شده است.
از این رو این سوره را افضل سور قرآنی به شمار آوردهاند.
السبع المثانی:مشتمل بر هفت آیه و از سورههای کوتاه است(که به آنها مثانیگفته میشود).از این جهت مثانی گفته میشود که قابل تکرار است، و بیش ازسورههای بلند تلاوت میشود.
نمونههای از نامهای متعدد سورهها در زیر ارائه میشود:
توبه، برائت.نبا، عم.
اسراء (11) ، سبحان، بنی اسرائیل.بینه، لم یکن.
نمل، سلیمان.ماعون، دین، ارایت.
غافر، مؤمن.مسد، تبت.
فصلت، سجده.توحید، اخلاص (12).
محمد، قتال.دهر، انسان، هل اتی.
قمر، اقتربت.قریش، ایلاف.
ملک، تبارک.شرح، انشراح.
معارج، سال، واقع.
4
نامهای گروهی سورههای قرآن
1- سبع طوال:هفتسوره طولانی بقره، آل عمران، نساء، اعراف، انعام، مائده ودو سوره انفال و برائت که به جای یک سوره شمرده شدهاند.
2- مئین:سورههایی که عدد آیات آنها از صد متجاوز است.ولی از لحاظ حجمبه سبع طوال نمیرسند که نزدیک به دوازده سورهاند و عبارتند از:یونس، هود، یوسف، نحل، اسراء، کهف، مریم، طه، انبیا، مؤمنون، شعراء و صافات (13).
3- مثانی:سورههایی که عدد آیات آنها زیر صد قرار دارد و نزدیک بیستسورهاند.از این جهت مثانی گفته میشوند که قابل تکرارند و به جهت کوتاه بودنبیش از یک مرتبه تلاوت میشوند.
4- حوامیم:هفتسورهای که با حروف«حم»شروع میشود که عبارتند از:
مؤمن، فصلت، شوری، زخرف، دخان، جاثیه و احقاف.
5- ممتحنات:نزدیک به بیستسورهاند و عبارتند از:فتح، حشر، سجده، طلاق، ن و القلم، حجرات، تبارک، تغابن، منافقون، جمعه، صف، جن، نوح، مجادله، ممتحنه و تحریم.
6- مفصلات:از سوره الرحمان تا آخر قرآن است.به جز چند سوره که ازممتحنات یا مئین شمرده شدهاند.چون فواصل(آیههای) این سورهها کوتاه استبدین نام نامیده شدهاند.
1- سوره شعراء دارای 228 آیه کوتاه و هم چنین سوره صافات دارای 182 آیه کوتاه است و بدین جهت از سورمئین شمرده شدهاند که از لحاظ حجم سوره همانند سورههای مئین میباشند. !
5
عدد سورهها و آیات قرآن
قرآن با 411 سوره از روز نخستبه همین صورت فعلی، نه کم و نه زیاد، نازل شده و از طریق پیامبر صلی الله علیه و آله با نقل صحابه و تابعین به دست ما رسیده است. این عدد متواتر است، زیاده بر این فاقد اعتبار و کمتر از این فاقد دلیل است.
تعیین فواصل آیات که هر آیه تا کجا ادامه دارد امری توقیفی است و با دستور ونظر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بوده است و از آن بزرگوار منقول است و مسالهای اجتهادینیست.بنابر این، صحت آن به درستی و استواری نقل بستگی دارد و این گونه نیستکه با تمام شدن مطلب، آیه پایان یابد.چه بسا در وسط مطلب و در اثنا، آیه تماممیشود با آن که مطلب هنوز، ناتمام است و در آیه بعد تمام میشود.پس کوتاهی وبلندی هر آیه به مطالب مندرج در آن بستگی ندارد و صرفا امر توقیفی است این کهگذشتگان در اندازه آیات اندکی اختلاف نظر دارند بدین جهت است که پیامبراکرم صلی الله علیه و آله احیانا در جایی از آیه توقف میفرمودند و به تلاوت ادامه نمیدادند وگمان میرفت که آیه تمام شده است و چه بسا در تلاوت دیگر، بدون وقفه ادامهدادهاند.
عدد صحیح آیات، طبق روایت کوفیین که صحیحترین و قطعیترین روایاتاست، 6236 آیه است که از مولی امیر مؤمنان علیه روایت کوفیین از ابن ابی لیلی، او از ابو عبد الرحمان سلمی و ازامیر مؤمنان علیه السلام است. «بسم الله الرحمان الرحیم»در سوره السلام روایتشده است (14).و اکنون عددآیات قرآن در مصحف شریف همین رقم است.این شمارش، مبنی بر آن است که حمد یک آیه محسوب شود و در دیگر سورهها آیهمستقل به حساب نیامده باشد.و حروف مقطعه در اوایل سور، یک آیه محسوبشود، ولی تعداد آیات هر سوره نزد دیگران مورد اختلاف است.
6
عدد آیات سورهها طبق روایت کوفیین:
/عدد رقم سوره آیات/عدد رقم سوره آیات/عدد رقم سوره آیات/عدد رقم سوره آیات/عدد رقم سوره آیات/
/1/حمد/7/42/نور/64/47/محمد/38/70/معارج/44/93/ضحی/11/
/2/بقره/286/25/فرقان/77/48/فتح/29/71/نوح/28/94/شرح/8/
/3/آل عمران/200/26/شعراء/227/49/حجرات/18/72/جن/28/95/تین/8/
/4/نساء/176/27/نمل/93/50/ق/45/73/مزمل/20/96/علق/19/
/5/مائده/120/28/قصص/88/51/ذاریات/60/74/مدثر/56/97/قدر/5/
/6/انعام/165/29/عنکبوت/69/52/طور/49/75/قیامه/40/98/بینه/8/
/7/اعراف/206/30/روم/60/53/نجم/62/76/انسان/31/99/زلزله/8/
/8/انفال/70/31/لقمان/34/54/قمر/55/77/مرسلات/50/100/عادیات/11/
/9/توبه/129/32/سجده/30/55/رحمان/78/78/نبا/40/101/قارعه/11/
/10/یونس/109/33/احزاب/73/56/واقعه/96/79/نازعات/46/102/تکاثر/8/
/11/هود/123/34/سبا/54/57/حدید/29/80/عبس/42/103/عصر/3/
/12/یوسف/111/35/فاطر/45/58/مجادله/22/81/تکویر/29/104/همزه/9/
/13/رعد/43/36/یس/83/59/حشر/24/82/انفطار/19/105/فیل/5/
/14/ابراهیم/52/37/صافات/183/60/ممتحنه/13/83/مطففین/36/106/قریش/4/
/15/حجر/99/38/ص/88/61/صف/14/84/انشقاق/25/107/ماعون/7/
/16/نحل/128/39/زمر/75/62/جمعه/11/85/بروج/22/108/کوثر/3/
/17/اسراء/111/40/غافر/85/63/منافقون/11/86/طارق/17/109/کافرون/6/
/18/کهف/110/41/فصلت/54/64/تغابن/18/87/اعلی/19/110/نصر/3/
/19/مریم/98/42/شوری/53/65/طلاق/12/88/غاشیه/26/111/تبت/5/
/20/طه/135/43/زخرف/89/66/تحریم/12/89/فجر/30/112/اخلاص/4/
/21/انبیا/112/44/دخان/59/67/ملک/30/90/بلد/20/113/فلق/5/
/22/حج/78/45/جاثیه/37/68/قلم/52/91/شمس/15/114/ناس/6/
23/مؤمنون/118/46/احقاف/35/69/حاقه/52/92/لیل/21/
پینوشتها:
1- الروض الجنان، ج 1، مقدمه، ص 9.
2- همان.
3- بقره 2:99.
4- بقره 2:252.
5- بقره 2:266.
6- الاتقان، ج 1، ص 143.
7- شعراء 26:128.
8- المفردات، ذیل ماده«ای».
9- ر.ک:البرهای، ج 1، ص 270 و الاتقان، ج 1، ص 159.
10- الاتقان، ج 1، ص 151.
11- اسری به صورت فعل ماضی از مصدر اسراء نیز آمده است.
12- ر.ک:الاتقان، ج 1، ص 159-155.
13- ر.ک:الاتقان، ج 1، ص 190-189 و 197.
14- همان، ص 195-190.
نظر شما