جشن مهرگان به‌عنوان یکی از بزرگترین جشن‌های ایران باستان، هر ساله در روز «مهر» از ماه مهر برگزار می‌شود و پس از نوروز، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این جشن تاریخی نه‌تنها در ایران بلکه در میان ایرانیان خارج از کشور نیز با شور و شوق فراوان برپا می‌شود.

مراسم مهرگان از روز شانزدهم مهر آغاز شده و به مدت شش روز ادامه دارد تا در روز بیست و یکم مهر به پایان برسد. در این دوره، جشن با نام‌های رامهرگان عامه و مهرگان خاصه شروع و خاتمه می‌یابد. در دوران ساسانیان، باور بر این بود که اهوره‌مزدا در روز نوروز یاقوت و در روز مهرگان، زبرجد را آفریده است. همچنین، این جشن یادآور پیروزی‌های تاریخی مانند قیام کاوه آهنگر علیه ضحاک و پیروزی فریدون بر ضحاک است.

مهرگان مانند نوروز با آیین‌ها و مراسم خاصی گرامی داشته می‌شود. واژه «مهر» یا «میترا» در فرهنگ فارسی به معنای فروغ، روشنایی و دوستی است و نمادی از علاقه و پیوند میان انسان‌ها به شمار می‌آید. این جشن به‌عنوان زمانی برای سپاسگزاری از خداوند به خاطر نعمت‌های فراوان و برای تقویت دوستی و محبت میان انسان‌ها شناخته می‌شود.

مهرگان از هزاره دوم پیش از میلاد، توسط ایرانیان جشن گرفته شده و همچنان به‌عنوان بخشی از فرهنگ و هویت ملی حفظ شده است. این جشن فرصتی است برای بهره‌مندی از نعمت‌ها و تقویت روابط اجتماعی، و ادامه‌دهنده سنت‌های کهنی که ریشه در تاریخ و اعتقادات ایرانیان دارد.