منار چهل دختران، واقع در خیابان سروش اصفهان، یکی از کهن‌ترین مناره‌های ایران به شمار می‌آید که در سال 501 هجری، در دوران پادشاهی سلطان محمد بن ملکشاه سلجوقی ساخته شده است. این مناره با ارتفاع 24 متر و با پایه‌ای که ارتفاع کلی را به 29 متر می‌رساند، نمونه‌ای بارز از هنر آجرتراشی دوره سلجوقی است.

ویژگی‌های ساختاری و هنری

ساختار مناره: با طراحی مدور و بلند، منار چهل دختران به عنوان یکی از با هویت‌ترین بناهای تاریخی اصفهان شناخته می‌شود.

تزئینات و کتیبه‌ها: این مناره به سه کتیبه مزین است که دو عدد از آنها به خط کوفی و دیگری به خط نسخ نوشته شده‌اند. اولین کتیبه به خط کوفی شامل آیات 2، 3 و 4 از سوره طه است. کتیبه دوم، که به خط نسخ نوشته شده، حاوی عبارات مذهبی است که با گذر زمان بخش‌هایی از آن محو شده است. سومین کتیبه که به خط کوفی نوشته شده، سال ساخت مناره یعنی 501 هجری را نشان می‌دهد.

اهمیت تاریخی و فرهنگی

منار چهل دختران از نظر قدمت، دومین مناره‌ای است که در ایران تاریخ‌دار شناخته شده است. ارزش ویژه این مناره به کاربرد خط نسخ در کتیبه‌ها بازمی‌گردد که آن را در دسته بناهای منحصر به فرد تاریخی قرار می‌دهد. این ویژگی موجب شده تا چهل دختران به عنوان نمادی از تلفیق هنر و تاریخ در اصفهان به چشم آید و محققان بسیاری بر اهمیت هنری کتیبه‌های آن تأکید کنند.

منار چهل دختران در محله جویباره قرار دارد و با معماری ساده اما باشکوه خود، یکی از جاذبه‌های برجسته گردشگری و تحقیقاتی اصفهان محسوب می‌شود. این مناره نشان‌دهنده تجربه و ذوق هنری ایرانیان در استفاده از آجر و هنر خطاطی برای ساخت بناهایی ماندگار است.