در میان کوچه باغ‌های زیبای شهر تفرش، جایی که تاریخ و معنویت در هم آمیخته‌اند، بنایی سر به فلک کشیده است که دل هر زائری را روشن می‌کند: امامزاده مهدی ابوالعلی. این بقعه متبرکه، مدفن مهدی بن محمد، از نوادگان امام جعفر صادق (ع) است و سال‌هاست که ملجأ و پناهگاه دلها و دیدگان شیفتگان اهل بیت است.
 

قدمت این بنای روحانی به دوران ایلخانیان بازمی‌گردد. در آن زمان، مردم خداجوی تفرش، بر مزار این امامزاده جلیل القدر، ساختمانی ساده و بی‌آلایش را بنا کردند تا نشانی باشد بر عشق و احترامشان به خاندان رسول الله (ص). با گذشت زمان و در دوره صفویه، با افزایش اقبال مردم به زیارت این بقعه نورانی، ایوان‌ها و رواق‌هایی دلگشا در اطراف آرامگاه ساخته شد تا فضایی مناسب‌تر و در خور شأن زائران فراهم شود.
 

گنبد دو پوش آجری بنا، با طراحی زیبا و منحصربه‌فرد کلاهخودی، یادگاری ارزشمند از هنر و معماری قرون هفتم و هشتم هجری قمری است. این گنبد که با استفاده از آجرهای تراش خورده ساخته شده، سادگی و در عین حال استحکام و زیبایی خاصی دارد. نبود هیچ‌گونه تزیینات گچبری یا کاشی‌کاری در آن، نشان از اصالت و قدمت بنا دارد و آن را به اثری منحصربه‌فرد در معماری دوره ایلخانی تبدیل کرده است.

در حیاط امامزاده، درخت چنار کهنسالی ریشه دوانیده است که گویا سال‌هاست ناظر راز و نیاز زائرانی است که با دلی پر از امید و نیاز به این مکان مقدس پناه می‌آورند. این درخت با عظمت، علاوه بر زیبایی منحصربه‌فردش، به عنوان نمادی از قدمت و ریشه دار بودن این زیارتگاه نیز شناخته می‌شود.
 

امامزاده مهدی ابوالعلی در تاریخ ۴ بهمن ۱۳۵۶، با شماره ثبت ۱۳۴۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و هر ساله پذیرای خیل عظیمی از گردشگران و زائران از سراسر ایران و سایر نقاط جهان است. این بقعه متبرکه، علاوه بر اهمیت مذهبی و معنوی، از نظر معماری و تاریخ نیز بسیار ارزشمند بوده و بازدید از آن برای تمام علاقه‌مندان به تاریخ و فرهنگ غنی ایران خالی از لطف نیست.