در نوشته‌های قبلی، به نقل از زنده‌یاد کا بشر بزه‌هویی، آمده است که کاکی میرزا به عنوان اولین تنبورنواز منطقه معرفی شده است. زنده‌یاد کاکی ولی میرزایی، صاحب دو فرزند به نام‌های کاکی قنبر و کاکی رضا بود که هر دو راه و روش و هنر پدر را ادامه دادند. کاکی رضا میرزایی در زمان مسندنشینی آقا سید رستم و آقا سید شمس الدین به درجات عالی دست یافت و تمام مقام‌ها و نظم‌های کلام و تنبور را بدون کم و کاست اجرا می‌نمود که مورد تأیید خاندان آقا قرار داشت. برادرش کاکی قنبر نیز استاد و کاتب مورد تأیید و محرم خاندان آقا بود و چهار پسر داشت که همگی مانند پدر، استاد کلام و تنبور بودند.

کاکی ولی میرزایی در سال ۱۲۷۹ (صد و دوازده سال پیش) در گوراجوب قشلاق به دنیا آمد و در محضر پدر و عمویش به تمامی مقام‌ها و نظم‌های تنبور مسلط گردید. او در آن دوران بسیار معروف و صاحب‌نام بود. تنها یک نوار کاست از او موجود است که در سال ۱۳۴۸ در قصرشیرین ضبط شده است. زنده‌یاد ولی میرزایی عمر باعزت ۷۲ ساله‌اش را در راه حق و خدمت به مردم یارسان سپری کرد و در بیست و پنجم فروردین ۱۳۵۱ به دیار باقی شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد.
 

از فرزندان او، کاکی میرزا میرزایی در نواختن تنبور و همچنین شاهنامه‌خوانی نیز از هنر پدر بی‌بهره نبوده و اکنون ساکن گهواره است. برادر دیگرش، زنده‌یاد کاکی عالی میرزایی، مقام‌دان و کلام‌خوان مورد توجه و احترام همگان بود. کاکی عینعلی راهنبرد (میرزایی) نیز از نوازندگان چیره‌دست مقامات تنبور و کلام بود و دوست و هم‌کیش استاد زنده‌یاد لالو بیرخان حیدری زرده بود. نوارهای کاست لالو بیرخان زرده یکی از منابع اصلی حفظ آثار تنبور به شمار می‌آید.

نوای تنبور و صدای سوزناک مقام‌خوانی این دو استاد فقید، با توجه به سن کم بنده، هنوز در ذهن و خاطراتم زنده و جاودان است. فرزندان کاکی عینعلی، جناب کاکی منصور و کاکی صحبت راهنبرد نیز در تنبور نوازی و مقام‌خوانی از مکتب اجدادی بی‌بهره نبوده‌اند.

یکی دیگر از اساتید این دودمان، مرحوم کاکی جشنالی میرزایی بود که در نواختن تنبور و مقام‌خوانی از استعداد خاصی برخوردار بود. فرزند وی، کاکی علی میرزایی و همچنین نوه‌هایش کاکی پاشاه و کاکی غلام از محضر پدر بی‌بهره نمانده‌اند.

از دیگر نوازندگان و مقام‌خوانان این دودمان می‌توان به کاکی رحمت (مقام‌خوان) و کاکی مرادعلی (تنبورنواز و مقام‌خوان) اشاره کرد که فرزندان مرحوم کاکی احمد هستند. همگی این بزرگان نوادگان شادروانان کاکی رضا و کاکی قمر، فرزندان خلف زنده‌یاد کاکی میزا اول می‌باشند و همگی در مقام‌خوانی و تنبور نوازی بی‌نصیب نمانده‌اند.

(علیرضا عباسی گوراجوبی، ۱۳۹۱/۲/۲۷)