زنده یاد عباس عباسی گوراجوبی، متولد ۱۳۱۱، فرزند شادروان نمام عباسی گوراجوبی، اهل و ساکن روستای گوراجوب قشلاق از بخش گوران (معروف به کا هواس) بود. وی در کودکی مادرش را از دست می‌دهد و تحت حمایت خانواده عموی پدرش، مرحوم کدخدا اله رضا عباسی و به ویژه زحمات مادرانه مرحومه دادا زینت قرار می‌گیرد.

از همان کودکی، با توجه به ریشه هنری خانوادگی‌اش و اینکه مرحوم کدخدا اله رضا از اساتید بنام و برجسته زمان خود بود، عباس با نوازندگان مختلفی که برای یادگیری تنبور به منزل دیواخان کدخدا مراجعه می‌کردند، آشنا شد. به همین دلیل، وی به تمام مقامات و آواهای تنبور آشنایی پیدا کرده و از نوازندگان منحصر به فرد در برخی مقام‌ها بود. مرحوم کا هواس مقام‌های الوناتی، باریه، غریبی، محمد حسن خانی و چند مقام دیگر را به زیبایی می‌نواخت و چند کاست مقام و تنبور با همکاری و همخوانی شادروان استاد محمد بیگ رخبین از خود به جا گذاشت.

وی همچنین در هنرهای صنایع دستی مانند حصیربافی، خراطی چوب و سنگ‌تراشی مهارت ویژه‌ای داشت و در نواختن دهل نیز تبحر داشت. بدون ریا و چشم‌داشتی، هنر و صنعت خود را در اختیار مردم و ساکنین روستا قرار می‌داد.

زنده یاد عباس عباسی در کارهای هنری بسیار ماهر بود و در رشته عروسک‌گردانی، با اختراعی به نام آسکه زرینه (آهوی خرامان و زیبا) که به ریسمان بلندی متصل بود، هنرنمایی می‌کرد. او سر ریسمان را به انگشت خود وصل کرده و با نواختن تنبور، بر اساس نوع مقام و ریتم آهنگ، آهوی خرامان را به رقص در می‌آورد که توصیف و شرح آن محفل برای بسیاری دشوار است و خود من نیز از تماشاگران هنر نمایی این استاد گرانقدر بودم.

متأسفانه، در تاریخ ۱۳۶۶/۱۱/۱۸، زنده یاد عباس به دلیل تصادف ماشین به دیار باقی شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد.

فرزندان مرحوم کا هواس، جناب امیر عباسی در سرودن شعر و شاعری و مقام‌خوانی از تبحر خاصی برخوردار هستند و یکی از زحمت‌کشان در عرضه فرهنگ و هنر منطقه، به ویژه زبان و گویش گوران به شمار می‌روند. اینجانب زحمات ایشان را ارج می‌نهم و خدا قوت می‌گویم. همچنین، از مدیران توانمند کانال تلگرامی زبان گوران هستند. جناب افشین عباسی، پسر دیگر کا هواس، در زمینه شعر و شاعری و فیلم و طنز، استعداد بالقوه‌ای دارد و چندین کلیپ طنز به زبان اصیل گوران از او به جا مانده است.

(گردآورنده: آقای علیرضا عباسی گوراجوبی، ۱۳۹۴/۶/۱۶)