زنده یاد استاد خدایار (خوایار) منهویی گوراجوبی، فرزند مرحوم علیار منهویی، حدود نود سال زندگی را با مشکلات و مشقات زمان سپری نمود. بر اساس سن مرحوم و تاریخ فوت ایشان، به صورت تخمینی می‌توان ولادت ایشان را بین سال‌های ۱۲۳۰ تا ۱۲۴۰ خورشیدی در نظر گرفت.

وی در روستای گوراجوب مرادبیگ در خانواده‌ای هنرمند به دنیا آمد و هنر اجداد و خانواده‌اش در دستان آنان بود. در کار صنایع دستی چوبی از مهارت‌های خاص و بالقوه‌ای برخوردار بودند. عمده‌ترین صنعت و حرفه آن‌ها، درست کردن شه‌ن یا چنگک مخصوص خرمن بود. همچنین، در ساخت در، پنجره، پارو و دیگر صنایع مرتبط با چوب، به ساکنین روستا و منطقه خدمت می‌کردند.

علاوه بر این صنعت، مرحوم استاد خوایار منهویی استعداد ویژه‌ای در شعر و شاعری داشت. او به حدی نامدار و معروف بود که حتی از شهرهای استان، شاعران مختلف چندین بار به گوراجوب سفر کرده و در مشاعره‌ها شرکت کردند. ایشان یکی از مقام‌خوانان قدیم در سبک مراسمات رسمی عزا و عزاداری بود و قدیمی‌ترین کسی که مقام (روه‌روه یا آخامی‌رو) را خوانده، مرحوم استاد خوایار بود. او همیشه جهت مراسمات رسمی عزا در یک قرن پیش به طور رسمی دعوت می‌شد و با کمال میل و بدون تکبر، هنر خود را در اختیار مردم منطقه می‌گذاشت.

این حقیر در جشنواره سراسری موسیقی در سال ۱۳۹۱، با گروه موسیقی گوراجوب، مقام (روه‌روه، آخامی‌رو) را بازخوانی و اجرا نمودم و آن را تقدیم به روح آن استاد بزرگوار کردم. استاد خوایار شاگردان زیادی تربیت کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به پسرانش اشاره کرد، به ویژه مرحوم استاد درویشعلی منهویی که خود از اساتید قرن گذشته بود و بعدها به صورت جداگانه معرفی خواهد شد.

استاد خوایار در سال ۱۳۲۸ خورشیدی در روستای گوراجوب مرادبیگ جان را به جان‌آفرین تسلیم نمود.

روحش شاد و یادش گرامی، راهش پررهرو باد.

(گردآورنده: آقای علیرضا عباسی گوراجوبی، شانزدهم شهریور نود و چهار، قصرشیرین، ۱۳۹۴/۶/۱۶)