زنده‌یاد استاد درویش مرادخان نظری گوراجوبی، شادروان مرحوم، فرزند داراب خان، در سال 1304 خورشیدی در گوراجوب گوران (گوراجوب مرادبیگ) متولد شد. از کودکی، شوق و ذوق خاصی در زمینه مسائل دینی و هنری داشت. ایشان یکی از کاتبان دفاتر دینی یارسان و از اساتید بزرگ تنبور منطقه بود.

استاد درویش در نوشتن و نواختن تمام 72 مقام تنبور به‌طور کامل مورد تأیید سادات منطقه، به‌ویژه سادات بزرگ حیدری گوران، قرار گرفت. بر اساس گفته‌های خود ایشان، در خواب توسط یکی از بزرگان دین یارسان به او الهام می‌شود و یک جلد دفتر کلام به او داده می‌شود. زنده‌یاد بعد از آن نوشتن را بدون معلم و تنبور را نیز بدون استاد فرا گرفت و عمرش را در راه خدمت به مردم یارسان سپری نمود.

ایشان به دستور خاندان آقا، جهت ارشاد و آموزش مردم به دفترخوانی و تنبور نوازی به اکثر نقاط ایران مسافرت کرد و شبانه‌روز بدون احساس خستگی، مأموریت دینی‌اش را به پایان رسانید.

کلیه منابع و آثار صوتی و کاست‌های این استاد بزرگ جزو گنجینه‌های مورد تأیید سادات و بزرگان منطقه می‌باشد که با الگو برداری از آن‌ها، این میراث گرانبها تا به امروز به دست ما رسیده است.

پسران استاد، آقایان عبدالله، فیض‌اله، فرهاد و داراب هر کدام به‌عنوان استاد و نوازنده‌ای برجسته و صاحب سبک شناخته می‌شوند که به نوبه خود، آنها را نیز معرفی خواهیم کرد.

استاد درویش مرادخان در سال 1385 به دیار باقی شتافت و یکی از افتخارات این حقیر این است که یکی از شاگردان آن استاد بزرگوار هستم. روحش شاد و یادش گرامی باد.

گردآوری: آقای علیرضا عباسی گوراجوبی، سال 1391