پارسا کارشناسی ارشد 1399
پدیدآور: تامارا شریعتی
استاد راهنما: ریحانه نیلی
استاد مشاور: رضا میرج فیروزی
موسسه آموزش عالی کمال الملک، گروه معماری و شهرسازی
چکیده

با توسعه ی جوامع انسانی و تغییر شیوه ی زندگی و سکونت مردم، نیاز های فردی و اجتماعی انسان ها نیز دستخوش تغییراتی شده اند، به همین دلیل بناها و میراث ارزشمند تاریخی در معرض تخریب قرار دارند. در این میان باززنده سازی و احیای مجدد بنا توسط دادن کاربری متناسب با نیاز جوامع امروزی می تواند روحی تازه در بنا بدمد و حیات را به آن فضا بازگرداند. پژوهش های زیادی درباره ی چگونگی تاثیر متقابل محیط یا فضاهای ساخته شده بر ذهنیات و رفتارهای انسان، انجام شده است که نشان می دهند محیط علاوه بر عناصر کالبدی شامل پیام ها، معانی و رمز هاییست که مردم بر اساس نقش ها، توقعات، انگیزه ها و دیگر عوامل آن را رمز گشایی و درک می کنند و در مورد آن به قضاوت می پردازند. این حس کلی که پس از ادراک و قضاوت نسبت به محیطی خاص درفرد به وجود می آید حس مکان نامیده می شود که عاملی مهم در هماهنگی فرد و محیط، باعث بهره برداری بهتر از محیط، رضایت استفاده کنندگان و در نهایت احساس تعلق آن ها با محیط و تداوم در حضور در آن محیط می شود. با توجه به این که حس مکان از کیفیت فضا و چگونگی طراحی تاثیر می پذیرد، در مقاله پیش رو نگارنده تلاش می کند تا پس از مطالعه و ارائه یافته ها در قالب ادبیات موضوع، از طریق مقایسه تطبیقی به تحلیل تجربیات مورد مطالعاتی بازسازی و احیا شده بپردازد. هدف این مقاله طراحی فضایی اجتماعی با در نظر گرفتن عوامل موثر در ایجاد حس مکان و سپس استفاده از مولفه های بدست آمده در طراحی فضای مورد نظر به جهت دستیابی به محیطی مطلوب می باشد.