آیا می‌دانید آموزش زودهنگام زبان دوم می‌تواند چه آسیب‌هایی به کودکان وارد کند؟ بر اساس نظر کارشناسان و متخصصان، بهترین زمان برای شروع یادگیری زبان دوم، پس از تثبیت کامل زبان مادری است. این زمان معمولاً حدود ۴ سالگی است. آموزش زبان دوم قبل از این سن، می‌تواند تبعات منفی بر رشد زبانی و روانی کودک داشته باشد.

تداخل زبانی و تأخیر در تکلم: آموزش زودهنگام زبان دوم می‌تواند منجر به تداخل زبانی شود، به این معنی که کودک در تفکیک و استفاده صحیح از هر دو زبان دچار مشکل می‌شود. این امر می‌تواند به تأخیر در تکلم و کاهش خزانه واژگان در هر دو زبان منجر شود.

فشار روانی و استرس: یادگیری همزمان دو زبان در سنین پایین، می‌تواند فشار روانی و استرس زیادی به کودک وارد کند. این فشار می‌تواند در یادگیری و رشد کلی کودک تأثیر منفی بگذارد.

مشکلات گفتاری: کودکانی که زودتر از موعد در معرض آموزش زبان دوم قرار می‌گیرند، ممکن است با مشکلات گفتاری مانند کوتاه بودن جملات، لکنت زبان و مشکل در بیان صحیح کلمات روبرو شوند. این مشکلات می‌توانند نیاز به مراجعه به کلینیک‌های گفتاردرمانی را ایجاد کنند.

مشکلات توجه و تمرکز: تحقیقات نشان می‌دهد که آموزش زودهنگام زبان دوم می‌تواند منجر به کاهش توجه و تمرکز در کودکان شود. این امر می‌تواند بر عملکرد تحصیلی و سایر جنبه‌های زندگی کودک تأثیرگذار باشد.

اهمیت اولویت زبان مادری: همیشه باید به یاد داشته باشیم که زبان مادری نسبت به زبان‌های دیگر اولویت دارد. تثبیت کامل زبان مادری، پایه قوی برای یادگیری سایر زبان‌ها در آینده خواهد بود.