تهرانویلا؛ محلهای که با نامخانوادگی ساکنانش شناخته شد
محله تهرانویلا در تهران یکی از مناطق قدیمی است که به خاطر ساختار خاص و تاریخچه متمایز خود شناخته میشود. این محله از سمت شمال به بزرگراه جلال آل احمد، از سمت غرب به بزرگراه شیخ فضلالله نوری، از جنوب به خیابان حبیب الهی و از شرق به خیابان امام منتظر(ع) محدود میشود. برای رسیدن به خیابان اصلی این محله باید از خیابان ستارخان عبور کرد، خیابانی که مغازهها و فروشگاههای مختلف ازجمله راسته تأسیسات حرارتی و لوستر در آن قرار گرفتهاند.
خاستگاه و شکلگیری
این محله که در دهه ۲۰ و ۳۰ جزو اراضی طرشت بود و در آن گندم و یونجه کشت میشد، به تدریج تبدیل به منطقهای مسکونی شد. حاج حسن زارع یکی از اولین افرادی بود که زمینهای این منطقه را در دهه ۳۰ به قطعات کوچکتر تقسیم کرد و به مردم فروخت. در ابتدا، یزدیها به عنوان نخستین ساکنان وارد این محله شدند و به همین دلیل در ابتدا به نام محله یزدیها شناخته میشد.
هویت محله
تهرانویلا به واسطه ویلاهای یک و نیم طبقه با حبابهای رنگی که نام خانوادگی ساکنان روی آنها حک شده بود، هویتی خاص پیدا کرد. این نشانههای بصری علاوه بر ایجاد حس آشنایی، نوعی هویت بصری و محلی برای محله فراهم کرده بود.
زیرساختها و ویژگیها
محله تهرانویلا نخستین منطقهای بود که خیابانهای استاندارد و شمارهگذاریشده داشت و عرض خیابانهایش به ۱۲ تا ۱۶ متر میرسید. خیابان اصلی این محله با عرض ۲۲ متر، نسبت به سایر خیابانها عریضتر بود و به خاطر مغازههایش یکی از پررونقترین بخشها محسوب میشد. علاوه بر ساختمانها و مراکز تجاری، مسجد المهدی(عج) در سال ۱۳۳۸ به همت حاج حسن زارع ساخته شد و نقش مهمی در ارتقای فرهنگی و اجتماعی محله داشت.
فضاهای سبز و تغییرات امروزی
امروز، هرچند بسیاری از خانههای ویلایی و فضاهای قدیمی جای خود را به ساختمانهای مدرن و بزرگراهها دادهاند، فضاهای سبز و درختان قدیمی همچنان در محله به چشم میخورند و میراث سبز گذشته این محله هستند.
نظر شما