در این روزها که تب فوتبال و جام جهانی بالا گرفته، بررسی پیشینه ورود فوتبال به ایران و نخستین تیم و زمین فوتبال تهران خالی از لطف نیست. به نقل از کتاب «سرداران پا به توپ و تاریخ مصور فوتبال ایران»، ورود فوتبال به ایران به دوره مظفرالدین‌شاه بازمی‌گردد. در سال ۱۲۴۳ شمسی، هم‌زمان با تأسیس سفارت انگلیس در تهران، کارکنان سفارت و انگلیسی‌های مقیم، در میدان مشق (حوالی میدان توپخانه) برای سرگرمی خود فوتبال بازی می‌کردند.

تغییر زمین بازی نیز با روی کار آمدن محمدعلی‌شاه رخ داد و انگلیسی‌ها مکان بازی خود را به زمین‌های مجاور حصار ناصری و خیابان فردوسی فعلی انتقال دادند. این زمین به محل رقابت میان اعضای بانک ایران و انگلیس و کارکنان تلگرافخانه هند و اروپا تبدیل شد و ایرانی‌ها به‌عنوان تماشاچی حضور می‌یافتند.

اولین تجربه‌های ایرانی‌ها با توپ فوتبال

تماشای فوتبال به‌مرور جوانان ایرانی را هم به این بازی جذب کرد و آنها نیز در کوچه‌پس‌کوچه‌های تهران به بازی پرداختند، اما بزرگ‌ترین چالش آنها، نبود توپ بود. جوانان تهرانی برای رفع این مشکل از هر وسیله گردی، حتی مثانه گاو استفاده می‌کردند و آن را در پوششی پارچه‌ای می‌غلتاندند.

اولین زمین و تیم فوتبال تهران

با افزایش علاقه به فوتبال، در اواخر دوران قاجار و به‌ویژه در سال ۱۲۹۹، کمپانی لنج خارج از خندق شمالی تهران زمینی خریداری کرد و اولین زمین استاندارد فوتبال را در جنوب اراضی بهجت‌آباد و در حوالی دبیرستان البرز فعلی ساخت. این زمین با دروازه‌های قانونی طراحی شد و کاملاً مشابه زمین‌های فوتبال امروزی بود.

در همین سال، نخستین تیم فوتبال تهران با نام کلوب فوتبال طهران نیز شکل گرفت. بازیکنان این تیم شامل افراد برجسته‌ای چون سلطان عزیزخان افخمی، کریم زندی، و دکتر امیر اصلانی بودند. همچنین مسابقاتی به نام هفت لشکر در میدان مشق برگزار می‌شد که تیم انگلیسی‌ها هم در آن شرکت می‌کرد. این رقابت‌ها تأثیر زیادی در پیشرفت فوتبال در تهران داشت.

به‌مرور، تیم‌های دیگری مانند اسپرت ارامنه و طوفان نیز شکل گرفتند و فوتبال به یکی از محبوب‌ترین ورزش‌های تهرانی‌ها تبدیل شد.