محله پونک تهران با پیشینه‌ای کهن و باغ‌های سرسبز، تا نیم‌قرن پیش محلی برای تفریح و دورهمی اهالی به عنوان بوستان نداشت. ماجرای ساخت بوستان پونک به دهه ۴۰ بازمی‌گردد، زمانی که با همت و همکاری اهالی و وقف زمین، این فضا به‌عنوان تنها بوستان محله شکل گرفت.

وقف زمین و آغاز ساخت بوستان

زهرا فدایی، دختر آخرین کدخدای پونک، توضیح می‌دهد که زمین بوستان از املاک عبدالحسین فرمانفرماییان، ارباب پونک، بود. یکی از همسران او به نام بتول خانم پیشنهاد داد که بخشی از این زمین برای ایجاد بوستان به اهالی واگذار شود. عبدالله پونکی، یکی از جوانان آن دوران، از هموار کردن زمین و همکاری جوانان محله برای صاف‌سازی آن با بیل و کلنگ یاد می‌کند، چراکه در آن زمان ماشین‌آلات امروزی در دسترس نبود.
 

کاشت درختان و آبیاری از قنات

پس از آماده‌سازی زمین، اهالی شروع به کاشت درختان کاج و چنار کردند که حالا برخی از آنها به درختانی کهنسال تبدیل شده‌اند. غلامحسن پونکی، از اهالی قدیمی محله، می‌گوید: «درختان کاج و چنار به‌مرور زمان رشد کردند و امروز این بوستان پر از درختان سرسبز است.» برای آبیاری، آب مورد نیاز از قنات‌های محله تأمین شد و این روند همچنان ادامه دارد.

بهسازی و تجهیز بوستان توسط شهرداری

پس از گذشت چندین دهه، این بوستان در سال ۱۳۷۵ با کمک شهرداری منطقه ۲ بهسازی و با نصب وسایل بازی، کاشت گل و گیاه، و تجهیز به میز پینگ‌پنگ، به محلی جذاب‌تر برای اهالی تبدیل شد. بوستان پونک با فضای متفاوت و حال‌وهوای خاص خود همچنان جایگاه ویژه‌ای در دل محله دارد و خاطرات نسل‌های گذشته را زنده نگه داشته است.