در محله چشمه علی شهر ری و مقابل گورستان ابن بابویه، آرامگاه خانوادگی متروکی قرار دارد که پشت در آهنی رنگ و رو رفته‌ای، مزاری نام‌آشنا به چشم می‌خورد: جبار باغچه‌بان، بنیان‌گذار آموزش الفبا به ناشنوایان.

تنها فاتحه‌خوانان این مزار

تنها افرادی که به این مزار سر می‌زنند، اعضای انجمن ناشنوایان هستند که هر سال در آذرماه با حضور بر مزار باغچه‌بان و قرائت فاتحه، یاد این معلم بزرگ را گرامی می‌دارند؛ مردی که با ابداع الفبای گویا دنیای سکوت ناشنوایان را به دنیایی از معنا و ارتباط تبدیل کرد.
 

زندگی و خدمات باغچه‌بان

میرزا جبار عسگرزاده، معروف به جبار باغچه‌بان، نخستین کودکستان ایران را در سال ۱۳۰۲ در تبریز به نام «باغچه اطفال» تاسیس کرد و از آن پس خود را "باغچه‌بان" نامید. او در سال ۱۳۱۳ اولین دبستان کر و لال‌ها را در تهران پایه‌گذاری و گوشی استخوانی برای آموزش ناشنوایان اختراع کرد و روشی برای تدریس الفبای دستی به آنان توسعه داد.
 

مزاری غریب در شهر ری

با وجود خدمات ارزشمندش، پس از درگذشت در سال ۱۳۴۵، باغچه‌بان در خاکی آرام گرفت که به اندازه شایستگی‌اش به یاد آورده نمی‌شود. این آرامگاه که در محله چشمه علی و در زمینی که متعلق به دوستش، اشتری، واقع شده، غریبانه محل دفن باغچه‌بان و ۱۷ نفر از اعضای خانواده اشتری است.

هر سال، تنها فاتحه‌خوانان این مزار اعضای انجمن ناشنوایان هستند که با حضور خود، دینشان را به این معلم بزرگ ادا می‌کنند و یاد او را زنده نگه می‌دارند.