نازی‌آباد، در جنوب تهران، روزگاری شاهد رونق شغل سلاخی و لاشه‌کشی بود. این منطقه، به دلیل موقعیت جغرافیایی و وجود اراضی حاصلخیز، به مرکز تامین گوشت تهران تبدیل شده بود. اما با گذشت زمان و توسعه شهر، کشتار در ملأعام قدغن و کشتارگاه‌های مدرن جایگزین آن شدند. این مطلب، نگاهی به تاریخچه سلاخی در نازی‌آباد و علل منع کشتار در ملأعام دارد.

نازی‌آباد، مرکز ذبح دام تهران قدیم:

نازی‌آباد، که در گذشته از روستاهای اطراف تهران بود، به دلیل موقعیت مناسب و اراضی حاصلخیز، به محل تخلیه بار و کشتار حیوانات تبدیل شد. دامداران و کشاورزان از شهرری، ورامین، شریف‌آباد و ایوانکی دام‌های خود را برای ذبح به این منطقه می‌آوردند.

مراحل ذبح دام در نازی‌آباد:

فرآیند ذبح دام در نازی‌آباد شامل مراحل مختلفی بود. چوبدار مشتری پیدا می‌کرد، طرازدار وزن حیوان را اندازه می‌گرفت و سپس سلاخ کار خود را انجام می‌داد. در نهایت، لاشه‌کش گوسفندها را به قصابی‌ها می‌رساند.

لاشه‌کشی، شغلی سخت و طاقت‌فرسا:

لاشه‌کش‌ها با استفاده از یابوهای قوی هیکل، لاشه‌های حیوانات را از کشتارگاه نازی‌آباد به قصابی‌های مختلف در سراسر تهران حمل می‌کردند. این کار بسیار سخت و طاقت‌فرسا بود، زیرا مسافت طولانی و وزن زیاد لاشه‌ها، جابجایی آنها را دشوار می‌کرد.

دلایل منع کشتار در ملأعام:

کشتار در ملأعام به دلیل مسائل بهداشتی، زیبایی شهر و رعایت حقوق حیوانات قدغن شد. وجود خون و زواید حیوانات در معابر عمومی، باعث انتشار بیماری و جذب حیوانات موذی می‌شد. همچنین، صحنه کشتار حیوانات در ملأعام، برای بسیاری از مردم ناخوشایند بود. سگ‌های ولگرد نیز با تغذیه از زواید حیوانات، درنده و خطرناک می‌شدند.

ساخت کشتارگاه و تحول نازی‌آباد:

با ساخت کشتارگاه در نازی‌آباد، کشتار دام به صورت بهداشتی‌تر و منظم‌تر انجام می‌شد. همچنین، با تخریب کاروانسراها و اصطبل‌ها و ساخت خانه‌های مسکونی، سیمای نازی‌آباد تغییر کرد و این منطقه به صورت یک محله مسکونی در آمد.